Romeinen 5:1-11
Want ellende leidt tot volharding, dat tot betrouwbaarheid en dat leidt tot hoop en die hoop zal niet worden beschaamd. Dat is de boodschap van Paulus. Moet je daarom blij zijn met je ellende? Moet je daarom je maar neerleggen bij honger en armoede? Als je dat denkt dan heb je het toch niet helemaal goed gelezen. Volharding is niet volharding in de ellende maar volharding in de bevrijding uit de ellende. Soms is de weg lang, soms moet je een half leven stenen kloppen op een gevangeniseiland zoals Nelson Mandela, soms moet je veertig jaar door de woestijn zoals het volk Israël. Maar als je volhardt in dat verzet tegen onrecht en onderdrukking wordt je wel steeds betrouwbaarder. Hoe langer je volhoudt hoe kleiner de kans dat je zult opgeven, hoe groter dus de hoop dat het ooit zal lukken en dus zal het ook lukken. Het zal lukken omdat we weten dat de Liefde uiteindelijk zal overwinnen, zelfs door de dood heen weten we sinds Jezus van Nazareth.
Ook al dreigen we op te geven en dwalen we soms af van de weg, telkens weer mogen we opnieuw beginnen en kiezen voor het leven. Want de dood heeft geen betekenis meer. In de dagen van Paulus waren allerlei godsdiensten bezig de dood naar het leven te halen. Legenden over het afdalen in het dodenrijk waren populair. Via waarzegsters en spirituele media probeerden mensen contact te leggen met het dodenrijk. Maar Jezus van Nazareth had laten zien dat dat dodenrijk geen betekenis heeft. Hij kwam weer in het leven zijn vrienden tegen. Hij at met hen en dronk met hen en gaf hen de opdracht zijn verhaal aan iedereen op de wereld te vertellen. Zijn plaats was niet bij de doden maar bij God zelf, hij is te vinden in de Liefde voor de minsten op de wereld.
Dat is bevrijding van angst, van dwangmatig je leven laten beheersen door de dood. Dat maakt dat je de onbaatzuchtige liefde voor de naaste kunt volhouden, daarmee wordt je verzoend met God. God regeert en wat er ook gebeurd het zal goed aflopen, dat is geloof, dat is het vertrouwen dat, ondanks ellende, mensen in beweging blijft zetten. Of het gaat om de uitzichtloze ellende in Zuid Sudan, of het steeds weer oplaaiend geweld in Syria en Palestina, of de armoede en honger rond onze eigen voedselbanken, mensen blijven in beweging om een eind aan die ellende te maken. Volhardend in het geloof dat er een eind aan zal komen, betrouwbaar dat ze zich in zullen blijven zetten, hoop gevend aan mensen die geen uitzicht meer zien en met een toenemend resultaat. Als je let op al die mensen, ook in ons land, die met voorbijgaan aan eigen genot, zich dag in dag uit inzetten voor de minsten in de wereld dan wordt je vanzelf warm van binnen, warm en dankbaar. Dan ga je ook meedoen met die bevrijdingsbeweging.