Joël 2:18-27Â Â
Het jaarlijkse corso in de bollenstreek is dit jaar bijna niet doorgegaan. De Hyacinten waren al uitgebloeid. De winter was zo zacht dat alles vroeger is gebeurd als waar we gewoonlijk rekening mee hebben gehouden. Het zijn geen sprinkhanen die bij ons de voedselvoorziening bedreigen. Wij zijn het zelf. We vervuilen de zeeën en vissen de laatste vissen er uit. Sommige soorten vis staan op uitsterven. Biologen houden jaarlijks in de gaten wat er nog net gevangen mag worden. Door de vervuiling van de lucht waar we allemaal dagelijks aan mee doen verandert het klimaat, daardoor worden de winters natter en koeler, maar vriest het niet meer hard, duren de lentes langer en zijn ze warmer en natter en zijn de zomers natter en heter. Net als vorig jaar krijgen we ook dit jaar in juni klaarblijkelijk een hittegolf. Onze onverschilligheid ten opzichte van het milieu heeft niet alleen gevolgen voor de vis maar ook voor groente en fruit en daardoor ook voor het vlees dat we willen eten.
Het heeft ook gevolgen voor de armen in de wereld die zich niet kunnen wapenen tegen overstromingen, orkanen, langdurige droogtes en andere klimaatrampen. Joël belooft een oplossing voor onze problemen. Wij kennen de problemen al sinds in de jaren 60 de Club van Rome ons waarschuwde. Wij weten ook dat sommige veranderingen verbeteringen zijn. De aantasting van de Ozonlaag gaat langzamer sinds we bepaalde stoffen niet meer gebruiken. We snappen ook best dat we anders met energie en grondstoffen om moeten gaan. En natuurlijk weten we ook dat we verspilling en vervuiling tegen moeten gaan. Maar elke poging om iets aan het autogebruik af te remmen en mensen te bewegen om meer te laten betalen naarmate ze meer vervuilen roept stormen van protest op. Kilometerbeprijzing van het autoverkeer was politiek al lang geaccepteerd maar de autolobby kijkt wel uit om ook het autorijdend publiek er van te overtuigen dat autorijden alleen kan voortduren als we er meer voor gaan betalen.
Volgens Joël ga je die dingen beter beleven als je mee gaat doen in het verhaal van Israël, dat verhaal dat begon in de woestijn waar elke korrel eten en elke druppel water telt, waar je alleen kunt overleven als je volstrekt onbaatzuchtig weet samen te werken. Dat je daar extra zorgvuldig met voedsel om moet gaan lijkt duidelijk. Dat je daar ook je dieren met respect moet behandelen en zelfs bij de slacht uiterst behoedzaam moet zijn en respectvol lijkt ook wel voor de hand te liggen. Ritueel slachten geeft die eerbied bij uitstek vorm. In onze technologische maatschappij hebben we zoveel afstand van de woestijn geschapen dat we vergeten waar de aarde echt uit bestaat. In het lied van het begin van de aarde zoals dat in het boek Genesis is opgetekend lazen we al dat de mens de zorg kreeg voor de hele aarde en alles wat daarop leeft. Zorg er dus voor. Dan kan ook de nieuwe haring weer smaken, dan kan het corso weer hyacinten dragen.