Jesaja 34:1-17
Bijbelgeleerden willen het gedeelte van vandaag graag lezen als het oordeel over Edom, een buurland van Israël. Edom was een volk uit een ver verleden. Het waren de nazaten van Esau en was dus eigenlijk een broedervolk van Israël. Mooi dat de God van Israël zijn volk zo zal beschermen dat er van dat Edom eigenlijk niets overblijft. Maar wie zo de Bijbel leest maakt een eigen Bijbel in eigen voordeel en dat is niet de bedoeling. De passage van vandaag is bestemd voor alle volken. Zo begint het ook, alle volken worden uitgenodigd naar de God van Israël te luisteren. Die God koestert namelijk woede tegen alle volken. Waarom? Wat hebben die volken misdaan? Die volken houden er een legermacht op na. En die legers van de volken brengen alleen maar leed en ellende. Er zijn zelfs heersers die hun legermacht inzetten tegen de eigen bevolking. Zelfs in onze dagen merken we daarvan. Als we de passage van vandaag lezen als waarschuwing en oproep tot alle volken, ook die van vandaag, dan komt de boodschap een heel stuk dichterbij en kunnen we dit stuk uit de Bijbel niet vrijblijvend lezen.
Maar wat moeten we dan met al die uitspraken over Edom, het zwaard van de God van Israël zal toch op Edom neervallen staat er, als een oordeel over het volk dat getroffen wordt door de banvloek van de God van Israël? Edom wordt ons tot voorbeeld gesteld. De Bijbel doet dat graag. Een persoon of een volk wordt als voorbeeld gebruikt om de algemene boodschap voor iedereen duidelijk te maken. Zelfs Israël werd in de woestijn uitgekozen staat er om een licht voor alle volken te zijn. De Wet die aan Israël gegeven werd is goed voor iedereen op aarde, kijk maar naar de verhalen over Israël. Tegenover Israël wordt Edom gezet. Daarom zijn Israël en Edom nazaten van twee broers die het beloofde land als erfenis zouden hebben kunnen betwisten maar uiteindelijk vrede wisten te sluiten. Het kan dus anders. Volken hoeven niet met elkaar in oorlog te blijven, hoeven elkaar niet alle leed en ellende aan te doen. Edom echter stelde zich in de dagen van de ballingschap op als vijand van Israël en dat hebben ze geweten.
Het land van Edom werd een woestenij waar de roofdieren ronddwaalden. Het land werd weer woest en ledig. En dat is precies waar het verhaal van de Bijbel begint. De Bijbel is dus geen geschiedenisboek of een natuurkundeboek. Hoe de aarde is ontstaan staat niet vermeld in het boek Genesis, maar wel hoe de aarde een thuis voor de mensen is geworden. Ook dat leren we uit dit gedeelte van het boek Jesaja. Als de woede van de God van Israël wordt opgewekt dan houdt de schepping op. Dan wordt de aarde weer woest en ledig en in plaats van dieren die de mens tot voordeel dienen zijn er roofdieren waar je bang van moet worden en die het leven op dat stuk aarde onmogelijk maken. We weten dat het gebruik van kernwapens tot een dergelijke aarde kunnen leiden. De legermachten van alle volken die zich tegen de vrede van de God van Israël te weer stellen zullen we dan ook moeten afschaffen. Ze voeren tot een onbewoonbare en onleefbare aarde. Edom is ons ten voorbeeld. Gelukkig dat we ook het voorbeeld van Israël zoals het in de Bijbel wordt verteld mogen volgen, de Wet van heb uw naaste lief als uzelf tot grondslag van ons leven mogen maken. Elke dag opnieuw mogen we daaraan werken, ook vandaag weer.