Ezechiël 17:22-24
Dat stomme nationalisme ook. Dat van wij zijn beter dan een ander, onze manieren zijn de beste en iedereen die er anders over denkt maar weg moet wezen. De Bijbel heeft er geen goed woord voor over. In de geschiedenis heeft nationalisme altijd geleid tot oorlog en verderf, tot op de dag van vandaag toe. Landen die elkaar de eer betwisten en niet alleen land of macht of inkomen en rijkdom. Dat soort nationalisme bracht Zedekia er toe om stiekum een verdrag te sluiten met Egypte. Dat verdrag zou uitlopen op het verlies van het laatste restje zelfstandigheid van Israel. Maar er was toch de belofte dat alle volken zich naar Jeruzalem zouden keren? Die vraag zal in de ballingschap ook aan Ezechiël gesteld zijn. Hij en de andere profeten van de ballingschap riepen toch voortdurend op om aan de God van Israel trouw te blijven, zijn Wet te bewaren en ook in het vreemde land de naaste lief te hebben als jezelf en bekend te staan als het volk dat bereid is te delen?
Daarom een herhaling van het verhaal van een paar dagen geleden in omgekeerde zin. Nu is het niet een grote adelaar die een boom plant maar God zelf. Israel krijgt een nieuwe kans. En de hoogste berg van Israel kan geen andere zijn dan de Tempelberg waar de Wet van de Woestijn werd bewaard en aan de wereld voorgehouden. Alle bomen van het veld zullen zich daarnaar richten. Alle soorten vogels zullen van die boom leven. Wie daaraan niet meedoet zal verdorren. De beeldspraak is duidelijk. Alle volken, ongeacht hun taal, cultuur of uiterlijk, zullen meedoen met de beweging van eerlijk delen. De armsten zullen daarbij voorop staan. Maar iedereen zal dat erkennen. Dan is er geen nationalisme meer. Het is geen wonder dat de Wereldraad van Kerken een aantal jaren geleden het nationalisme tot zonde verklaarde.
Nationalisme is overigens iets anders dan het recht van volken op zelfbestuur. Dat recht staat wel in het handvest van de Verenigde Naties maar dat recht staat onderaan de mensenrechten. Dat recht schijnt alleen te gelden voor landen die al zelfstandig zijn en dan nog voorzover de grote mogendheden dat toestaan. Er is zelfs een vereniging van volken die naar zelfstandigheid streven. De Basken, de Molukkers, de Papoea’s, de Oiguren en vele andere volken behoren tot die beweging. Ze is waarnemer bij de Verenigde Naties. Soms maakt een volk zelf een stapje naar zelfstandigheid en wordt zelf waarnemer bij de Verenigde Naties. De Palestijnen is dat gelukt. Die hebben nu gevraagd om als zelfstandig land te worden erkend. Maar de wereld aarzelt, ondanks het feit dat de onafhankelijkheid van Israël is gebaseerd op een besluit van de Verenigde Naties om Palestina te splitsen. Natuurlijk zullen beide landen moeten onderhandelen, maar kennelijk moeten we beiden daarvoor nog wat harder oproepen, Israël net zo goed als Palestina en als we alleen Palestina oproepen dan wordt het nooit wat. Laten we daarom ook daar de vrede steunen, daar kunnen we vandaag nog mee beginnen.