 Matteüs 13:16-23
Â
Als horen en begrijpen nu eens voldoende was. Zo ingewikkeld was die gelijkenis van de zaaier toch niet. Iedereen heeft toch wel eens gehoord dat je je naast moet liefhebben als jezelf, en iedereen snapt natuurlijk ook wel dat het leven een stuk prettiger wordt als we allemaal niet tegen een ander doen wat we niet willen dat tegen ons wordt gedaan. Je kunt het wel horen, en misschien ook wel begrijpen maar er zijn nu eenmaal machtigen en rijken die er belang bij hebben de boodschap te verdraaien en twijfel te zaaien. Als het leven zo eenvoudig was dan was het een wanorde zeggen ze, de wetten zijn te ingewikkeld voor gewone mensen zeggen ze, de verdeling tussen arm en rijk kan nu eenmaal niet anders, zeggen ze, vrede moet met geweld afgedwongen worden, zeggen ze, we moeten bang zijn voor elkaar, zeggen ze.
En steeds weer zijn er mensen die er intrappen. Jezus van Nazareth noemt mensen die hier intrappen dom, het leven in het Koninkrijk laten ze zich ontstelen. Ook zijn er mensen die het horen, het snappen, er blij mee zijn, haleluja roepen, de handen omhoog, het swingt de pan uit, maar als het op doen aankomt dan kijken ze niet verder dan hun neus lang is. Een persoonlijke relatie met een God, met heel veel bidden, is hen voldoende, van een rechtvaardige samenleving, van eerlijk delen, van alle mensen moeten er bij horen, willen ze niet weten. Soms sluiten ze zelfs mensen uit omdat die met een partner iets anders doen dan dat ze zelf doen, in plaats van mensen de plaats te geven in de samenleving die ze toekomt. Aan de oppervlakte lijkt het wat, maar wie dieper kijkt ziet dat het niks wordt met die mensen.
En er zijn ook altijd mensen die er geen tijd voor zeggen te hebben, het werk, het gezin, het verkeer, de hobby’s alles gaat voor, alsof dat alles ook niet onderworpen zou moeten zijn aan die Wet van liefhebben van mensen, maar ja het horen en begrijpen laten ze langs zich heen gaan. Maar gelukkig zijn er ook mensen die het niet alleen horen, maar zelfs snappen en vooral: er naar handelen. Al die vrijwilligers in de zorg, bij telefonische hulpdiensten en in de zomer in zomerkampen voor minima, op boten voor gehandicapten, op vakantiereizen met verstandelijk gehandicapten, op jeugdkampen met buurthuizen, bij Amnesty International, in ziekenhuizen, verpleeghuizen en verzorgingstehuizen en vul zelf maar in. Er is zoveel dat met de werkers in het Koninkrijk nog wel een aantal colums gebuld kunnen worden vullen. Zoek dus maar in je eigen omgeving uit waar je straks na je vakantie aan de slag wil gaan.
Want pas als iedereen meewerkt komt dat Koninkrijk er ook echt. Wat we voorlopig kunnen doen is sporen van dat Koninkrijk zichtbaar en hoorbaar maken. Zoals vrouwen eens deden bij de vliegbasis Volkel op hun kamp tegen kernwapens, zoals vrijwilligers in Amsterdam doen bij de gevangenissen voor asielzoekers om te laten zien dat er in ons land ook mensen wonen die een menswaardige behandeling voor vreemdelingen willen. Een honderdvoudige of zestig of dertig voudige oogst ligt op je wachten, kun je nagaan wat je kunt mislopen. En het mooiste is dat je er elke dag opnieuw mee mag beginnen, nooit hoef je je schuldig te voelen dat je er tot nu toe niets aan gedaan hebt, laat je er door grijpen en ga aan het werk, ook vandaag weer, dat is geloven in de nieuwe hemel en de nieuwe aarde die zal komen.