Daniël 2:1-18
Vandaag lezen we uit het boek Daniël het eerste deel van een spannend verhaal. Een verhaal over hoop, maar hoop is pas echt iets waard als er eerst wanhoop was. En voor wanhoop is alle reden. De eerste die wanhopig werd was de koning van Babel Nebukadnessar. Die kreeg een nachtmerrie en wilde graag weten waarom en hoe. Nu krijg je dromen niet voor niks. In de negentiende eeuw was er een psychiater die ontdekte dat we onbewust conflicten in ons zelf, of conflicten met onze omgeving, herbeleven en veranderen in onze dromen. Die psychiater was Sigmund Freud en hij schreef dikke boeken over droomduiding. Want zomaar een mooi verhaaltje ophangen om een droom uit te leggen dat is er niet bij. Dat had die koning Nebukadnessar ook door. Het had geen zin zijn droom te vertellen, de uitleg ligt voor slimme droomuitleggers dan wel voor de hand. Dus had hij een truc, echte waarzeggers zouden ook wel de droom kunnen vertellen.
Maar echte waarzeggers bestaan niet. De geestenfluisteraars, de instralers of hoe ze allemaal mogen heten hebben trucs om net te doen of ze weten wat mensen denken en wat mensen nog van hun overleden dierbaren willen weten. Als je die charlatans werkelijk voor een proef zet dan blijkt er helemaal niks van hun pretenties te kloppen. Erger nog, in televisieprogramma’s overdag treden mensen op die er op uit zijn mensen zo lang mogelijk aan de telefoon te houden maar die geen idee hebben waar ze eigenlijk mee bezig zijn. Het zijn de Chaldeeën, de magiërs, bezweerders en tovenaars van onze tijd. We hebben eigenlijk een koning nodig als Nebukadnessar die net zo wreed is. In onze dagen zouden we ze niet meer dood maken maar waarom niet een test waarin ze eerst maar eens moeten bewijzen wat ze kunnen voor ze met hun kunsten geld mogen verdienen. Er zal niemand overblijven en er kan dan ook niemand meer voor de gek gehouden worden.
Nebukadnessar nam een wreed besluit, een besluit dat hoort bij een koning van Babel die de schatten uit de Tempel in Jeruzalem heeft geroofd en het volk in ballingschap heeft gebracht. Al die charlatans worden ter dood gebracht als ze niet in staat zijn om de droom van de koning te vertellen en uit te leggen, in die volgorde. Dat moet flink schrikken zijn geweest. Want die waarzeggers waren ook de voorlopers van onze planbureau’s. Zij bepaalden welke richting het bestuur zou moeten inslaan, wat de juiste keuze’s waren voor de bestuurders. Daar werden dus ook mensen in getraind en geschoold. Daniël en zijn vrienden bijvoorbeeld. Ook Daniël schrikt en brengt het samen met zijn vrienden bij de God van Israël.
Â
En dan eindigt het eerste deel van het verhaal. Alsof we ons eerst maar eens moeten ontdoen van al die waarzeggers, fluisteraars, instralers en sterrenwiggelaars waar wij de mensen door voor de gek laten houden. Daar mogen we onze stem wel eens wat harder tegen verheffen. Want het zal nog blijken dat alleen een echt vertrouwen in de God van Israël helpt. Voorlopig aan het werk dus met de charlatans, dat mag elke dag, ook vandaag weer.