Psalm 69:17-37
Soms lijkt het wel eens eentonig, elke dag weer lezen en schrijven en horen over de armen der aarde. Zoek je God? Zoek je zin in je leven? Vraag je je af waarom je tegenslagen in het leven hebt? Op al die vragen, en op nog veel meer vragen, is volgens de Bijbel het antwoord : wend je tot de armen. Daar is de God van Israël te vinden, bevrijding van de armen is wat een mens hoort te doen en daar zal die mens de God van Israël leren kennen als een machtig , genadig en trouw God. Deftige offers hoeft die God niet. Keurige redevoeringen komen die God de oren uit. Prachtige koren zijn voor die God vergeefs gezongen, zolang de armen arm gehouden worden, zolang de armen in de put zitten. Er zijn burgerlijke politici die denken dat armoede uit Nederland verdwenen is. Die kennen niet het verhaal van de moeder wier man was weggelopen om zijn geld aan drugs en drank uit te geven en die haar kinderen naar een tehuis gebracht zag worden omdat haar koelkast leeg was. Het geld dat ze met een bijbaantje verdiende ging naar de aflossing van de huurschuld en eten deed ze met haar kinderen bij de grootouders van die kinderen, maar dat kwam later pas uit. Liefde van mensen om haar heen hielp haar het leven weer op de rails te krijgen, oppas te vinden voor de kinderen, een volledige baan te vinden, afscheid te nemen van de vader van haar kinderen zonder die kinderen hun vader te ontnemen. Armoede komt in alle vormen en maten ook in ons land voor. Wie schulden heeft, wie een laag inkomen heeft en tegenslag krijgt, wordt met grote vaart buiten onze samenleving gezet. Voedselbanken zijn meer nodig dan ooit tevoren. Werkloosheid treft het hardst hen die niet een opleiding konden afmaken maar voor de verleidingen waaraan de jeugd bloot staat bezweken zijn. Juist die mensen kunnen meezingen met het tweede gedeelte van de psalm die wij dezer dagen meezingen. De dichter zoekt immers mensen die geraakt zijn door zijn lot, niet mensen die hem gif door het eten mengen, die hem blijven belagen, die zijn dorst lesten met azijn. En wie moet bij dit laatste beeld niet denken aan Jezus van Nazareth die, aan het kruis gehangen, een spons met azijn aangereikt kreeg om zijn dorst te lessen? Nee de tafel van die belagers moge hun valstrik worden. Overgewicht in onze dagen behoor je niet te bestrijden met dieëten maar door het delen van gezonde voeding met hen die zich dat niet kunnen veroorloven. Dan pas wordt je eigen tafel niet een valstrik voor je. En let goed op hoe die Psalm in elkaar zit. Als belagers en vijanden van God worden zij aangewezen die de slachtoffers van Gods toorn vervolgen, die moeten geschrapt worden uit het boek van het leven, niet geschreven staan bij de rechtvaardigen. God straft zelf, daar heeft God mensen niet voor nodig. Voor ons zijn alle mensen broeders en zusters, niemand is slecht, sommigen doen slecht. Met dat slechte, met het kwade, houden we ons niet bezig, wij zoeken het goede te doen. Dat geld dus ook voor misdadigers hoe erg ook, ook zij zijn kinderen van God en dus broeders en zusters van ons. Als we ons zo gedragen, als we zo anderen benaderen, dan mogen we weer samen wonen in een land overvloeiend van melk en honing, op de aarde waar God zelf woont. Aan de slag dus ook vandaag.