Joël 2:12-17
Â
Als teken van rouw was het in Israël in de dagen van Joël de gewoonte je kleren te scheuren en as op je hoofd te strooien. Immers alles hier vergaat en jijzelf ook, je zult weer stof worden. Uiterlijk vertoon van rouw. De profeet Joël neemt afstand van dit uiterlijk vertoon. Natuurlijk, je mag best laten zien dat je ergens verdriet over hebt. Geen verdriet hebben over ellende die je treft, over een geliefde die je ontvalt is onmenselijk. Maar dat verdriet moet niet alleen aan de buitenkant zitten, dat verdriet moet vooral aan de binnenkant zitten. Dat verdriet moet je voelen en je brengen tot ander gedrag al is het tot een blijvend gedenken van de geliefde om wie je rouwt. Niet dus zoals het kabinet dat liet bij zijn aantreden niet zien dat ze rouwt om alles wat er mis is in het land of er aan wil werken maar ging met z’n allen naar nauwkeurig uitgekozen plekken in het land en dan net doen of je het land ingetrokken bent om te luisteren. Niet naar de voedselbanken natuurlijk, stel je voor dat men na drie jaar met dit kabinet tot de ontdekking komt dat de armoede is toegenomen, ook niet naar de asielzoekerscentra of een organisatie als Inlia, stel je eens voor dat ze Nederlanders ontmoeten die de vreemdelingen welkom heten in ons land, of gezinnen die in strijd met alle beloften van het kabinet toch op straat worden gezet. Ook niet opnieuw naar de oude buurten in de grote steden, want het kabinet zou eens tot de ontdekking mogen komen dat bevolkingsgroepen steeds verder uit elkaar drijven en tegen elkaar zijn opgezet. Ook ging het kabinet niet naar basisscholen want ze zouden er eens achter mogen komen dat het afschaffen van de Melkertbanen de kwaliteit van de scholen achteruit heeft doen gaan, ze waren dus ook niet op VMBO scholen want opvangen van drop outs en spijbelaars is een onbekend terrein voor dit kabinet. Opvang van kinderen in de tienerleeftijd waarvan de ouders werken is zelfs nooit op de agenda van het parlement gezet, er is geen buitenschoolse opvang voor tieners er zijn alleen klachten over hangjongeren. Ze waren ook niet bij Exodus te gast, de kerkelijke organisatie die ex gedetineerden opvangt en weer een eerlijke plek in de samenleving geeft, want dan zou het kabinet er achter komen dat de bezuinigingen op de gevangenissen alleen maar meer criminelen oplevert, ook gedetineerden moeten de veranderingen in hun hart kunnen voelen nietwaar. Bij Joël hadden de sprinkhanen alles opgegeten waar het volk van zou moeten leven. Ons kabinet ging dus kijken bij de bedrijven, want de directies, de raden van bestuur en de raden van commissarissen konden immers ongestoord doorgaan met de exorbitante zelfverrijking en kunnen dat gewoon ook na de crisis blijven doen. Joël roept op tot zorg voor elkaar en solidariteit tussen jongeren en ouderen, over het nieuwe zorgstelsel en de grote kosten daarvan voor de armen werd door ons kabinet dus niet gesproken, in de zorg is bijdragen naar draagkracht niet aan de orde. Volgens sommigen moeten de maatregelen van het kabinet gewoon beter worden uitgelegd. Dat doen we dus, en die volksvergadering is de volgende keer, zeer binnenkort, bij de stembus, laten we hopen dat het volk het dan heeft begrepen.
