Leviticus 23:9-14
Het Pesachfeest was niet alleen een feest voor de bevrijding uit Egypte, uit de dood, maar het was uiteindelijk ook een oogstfeest. In het verhaal over de slavernij in Egypte speelde de eerstgeborenen een grote rol. Mozes was als eerstgeboren jongen gered van een wrede maatregel waarbij alle eerstgeboren jongetjes uit het slavenvolk gedood moesten worden. Op de avond voor de vlucht uit Egypte werden alle eerstgeborenen van de Egyptenaren gedood, alleen de Israelieten ontkwamen doordat zij bloed van een lam aan de deurposten hadden gesmeerd. Dat het eerste van de oogst aan God werd opgedragen is dus zo vreemd nog niet. En de gersteoogst was de eerste oogst die na de koude winter kwam. Alles wat je had opgeslagen was bijna op en het spant er natuurlijk elk jaar om of er weer een goede oogst komt. Als dan de eerste schoof binnen is mag er een klein feestje worden gevierd. Er zal weer te eten zijn, er is weer leven in het land. Dat een dergelijk gebeuren gekoppeld wordt aan het verhaal over de bevrijding uit de dood in Egypte is zo vreemd dus nog niet. Maar het is een feest met een bijzonder karakter, want eerst moet het beste dat je hebt aan God worden geofferd. Tarwebloem vermengt met olijfolie laat zich met een heel klein beetje water kneden tot ongezuurde broden, de speciale broden die niet snel bederven en die met Pesach worden gegeten als herinnering aan de vlucht uit Egypte. De wijn die er bij geschonken wordt herinnert aan het bloed dat voor de bevrijding werd vergoten en zo komen we ineens in dit oude gedeelte uit de Bijbel brood en wijn tegen als offer met Pasen. Voor Christenen is dit een directe verwijzing naar Jezus van Nazareth die vlak voor de Pasen dit brood en wijn als symbool van zijn eigen lichaam en bloed aan zou bieden. Dit brood en wijn offeren betekent dat je dus van begin af aan bereid moet zijn het te delen. Want met God delen is delen met de armsten in de samenleving, met de weduwen en de wees, met de zieken en bedroefden, met hen die zich niet konden verheugen in een nieuwe oogst. Want soms mislukt de oogst en dan ben je afhankelijk van de bereidheid van anderen om te delen. Zoals miljoenen op aarde nu afhankelijk zijn van de rijken voor hun eten, voor de kans op een nieuwe oogst. Klimaatverandering, aardbevingen en droogte, soms ook overstromingen, hebben er voor gezorgd dat velen ook deze lente niet kunnen uitzien naar een nieuwe oogst. Vooral in de arme landen waren ook geen middelen aanwezig om zich daar tegen te wapenen. De mensen daar zijn daarom ook dit jaar voor een groot deel afhankelijk van de bereidheid van ons om te offeren. Bij ons gaat de gersteoogst het hele jaar door, elke week hebben we weer een eerste schoof, laten we elke week dus iets offeren voor onze arme broeders en zusters.