Nehemia 2:11-20
Stadsmuren bouwen is een vak. Zeker stadsmuren met fraaie poorten. Wie in een vakantie een oude stad bezoekt en daar de resten van stadsmuren ziet, resten die de eeuwen hebben overleefd, kan in bewondering stilstaan bij zulke staaltjes bouwkunst. Hier waren vernuftige ambachtslieden aan het werk geweest die we tegenwoordig nauwelijks nog kunnen navolgen. En dan is het geen wonder dat er in Jeruzalem had gelachten werd toen, nadat Nehemia, de schenker van de Koning, in het holst van de nacht de puinhopen had geinspecteerd, priesters, vooraanstaande burgers, bestuurders en ambtenaren voortvarend aan het werk gingen. Dat zijn nu niet direct de mensen met eelt op hun handen die je als bouwvakker tegenkomt, stenen sjouwend en specie mengend. Maar ze gingen in het geloof dat hun stad, de stad van vrede, Jeruzalem, de stad waar de Wet van de Liefde werd bewaard, de stad waar God zelf een woning had gezocht, weer opgebouwd kon worden. Muren en poorten moesten er worden gebouwd. Dat was niet lachwekkend, dat was een bittere noodzaak. Nog vandaag de dag zijn een heleboel verschillende mensen bezig met het recht. In de zes zondagen tot Goede Vrijdag zijn heel veel kerken bezig met een project voor de kinderen rond het verhaal van Nehemia. Elke zondag wordt een stuk aan het verhaal gebreid rond een advertentie voor personeel. Zo zijn er aanpakkers en beginners nodig om een stad te bouwen. Zo worden zelfs kinderen zich bewust van het feit dat een nieuwe rechtvaardige samenleving er niet vanzelf komt maar dat daar hard voor gewerkt moet worden. Het is te hopen dat hun vaders en hun moeders, hun verzorgers en familieleden er in de week het goede voorbeeld voor geven. Als je vrijwilliger in de Fair Trade of Wereldwinkel bent dan kun je een kind best een keer meenemen als je dienst hebt. Als je brieven schrijft voor Amnesty International kun je kinderen ook best eens de brief voorlezen die je schrijft aan een gevangene. Ook in de Voedselbank kunnen kinderen best eens meehelpen pakketten samen stellen. Het bouwen aan de sterke stad kan niet alleen tot de zondag beperkt blijven maar moet dag in dag uit doorgaan tot die nieuwe samenleving er ook werkelijk is. Wie de geschiedenis kent weet dat er rekening mee moet worden gehouden dat ook de kinderen en kleinkinderen opgevoed moeten worden in het werken aan de rechtvaardige samenleving waar we zo naar verlangen. Die samenleving waar de hongerige wordt gevoed, de naakten gekleed, de gevangenen bevrijd, de bedroefden getroost en de armen wordt rechtgedaan. Ook die samenleving begint met het leggen van de eerste steen. Ook dat lijkt soms lachwekkend maar als het bouwwerk er eenmaal staat zal het eeuwig bewondering oproepen.