Jeremia 32:26-44
We hebben een tijdje geleden in het Evangelie naar Marcus gelezen hoe Johannes de doper een massabeweging ontketende. Jezus van Nazareth had die overgenomen nadat Johannes was gearresteerd. De druk van de massa was zo erg dat hij nauwelijks nog tijd had om te eten. Die massabeweging liep uit op een triomftocht op weg naar Jeruzalem. Een paar van de zendelingen die waren aangesteld haalden een veulen en daar ging het. De mensen rukten de takken van de palmbomen en legden die op de grond. Daarom heet de zondag waarop dit verhaal in de kerk wordt herdacht Palmzondag. De feestelijkheid die uit dit verhaal spreekt doet je bijna vergeten dat het volk zuchtte onder de zware bezetting van de Romeinen. De godsdienstige en bestuurlijke elite van het land had zich wel aangepast. Het tempelbestuur, het Sanhedrin, keek wel uit de Romeinen tegen de haren in te strijken, en de koning van Judea, Herodes was een vazal van de Keizer.
De situatie in het land verschilde niet erg veel van die in de tijd van Jeremia. Toen was er een belegering van Jeruzalem, stond de verwoesting voor de deur. De godsdienstige en bestuurlijke elite reageerde zoals zoveel belegerde elites doen, ze willen oorlog voeren ook al kost dat alleen maar veel levens. De eer is in zulke gevallen altijd een goede smoes. In Jezus tijd noch in de tijd van Jeremia werden de levens geteld die de houding van de elite kostte. Jeremia verwierp de zinloze oorlog, Jezus verwierp de opstand, zoals ook hij het gewelddadige verzet van de Zeloten had verworpen. Jeremia wilde terug naar de Wet van de Woestijn. Jezus wilde naar de herdenking van de uittocht uit Egypte, naar de bevrijding uit de slavernij.
Die bevrijding zou uiteindelijk ook de bevrijding van de bezetting in de tijd van Jeremia betekenen en voor Jezus ook de bevrijding van de Romeinen betekenen. Voor ons betekent het op weg gaan met die wet dat niemand ons kan afhouden van het verspreiden van liefde. In onze eigen buurt, in ons eigen dorp of stad en in ons land en de wereld. Armen, zwakken, zieken en vreemdelingen genoeg. Wat de politiek of de publieke opinie ook zegt, wij kunnen onze eigen weg gaan. We hebben de belofte waarop ook Jeremia zich verlaat. Eens worden er weer akkers gekocht en verkocht, eens is er een samenleving van recht en gerechtigheid waarin iedereen mee mag doen en niemand tekort komt. Al moeten de stenen in de straat er van getuigen zei Jezus.