Job 34:16-37
Het zou niet zo verstandig zijn mensen die het recht haten tot machthebber te maken. Toch gebeurd het maar al te vaak in de wereld. Er zijn machthebbers die uit zijn op hun eigenbelang, of het belang van de groep waartoe ze behoren. De rijken beschermen de rijken en sommige dictators verrijken zichzelf en hun famillie. Elihu heeft het goed gezien, het strookt niet met de wil van God. Alles wat we in de Bijbel lezen is een oproep om ons tegen die misdaden in de wereld te verzetten. Maar wat Elihu vergeet is dat we zelf in opstand moeten komen, dat we geroepen worden ons van de weg van de wereld af te wenden en zelf de weg van God te gaan. Job roept de hulp van God in omdat hij in ellende gekomen is en hij er op vertrouwd die hulp ook te krijgen. Zijn vrienden geven hem beschuldigingen, vergroten de ellende van Job alleen maar. Elihu doet er nog een schepje bovenop. In het gedeelte van vandaag lezen we eigenlijk dat we de meest wrede dictatuur maar te accepteren hebben zolang God niet ingrijpt. Maar we hebben geleerd dat God niet in het Witte Huis woont, daar hoeven we dus niet op te wachten. We kennen ook de oproep dat alle volken zich naar Jeruzalem moeten keren. Daar werd immers de Wet van de Liefde bewaard, daar moeten de volken van de wereld zich samen naar voegen. Zo ver zijn we nog niet, ook niet in verband van de Verenigde Naties. Toch zijn we langzaam maar zeker in de wereldgeschiedenis op weg. Na de Tweede Wereldoorlog hebben de volken van de wereld begrepen dat ze eigenlijk samen moeten werken. Dat oorlogen alleen gevoerd kunnen worden als we dat samen besluiten, als het gaat tegen onderdrukking en uitbuiting, tegen wreedheid en machtsmisbruik. Dat is nog maar zelden gebeurd. In Kosovo, en misschien in nog een heel enkel ander geval. De meeste andere oorlogen werden en worden gevoerd uit winstbejag en eigenbelang. Maar oorlogen worden toch meer en meer gerechtvaardigd met de strijd tegen dictatuur en uitbuiting. De roep om een onderzoek naar onze deelname aan Irak is daarom gerechtvaardigd. We moeten blijven leren dat er maar één weg is, de weg van de Wet van de Woestijn, de Weg van Jeruzalem. We dwalen daarvan vaak af, we laten ons door mooie woorden daarvan af halen, maar we moeten blijven roepen om recht en gerechtigheid. Ook al was de regering fout, van die fouten zullen we moeten leren. Onze machthebbers moeten het recht liefhebben, anders deugen ze niet.