Job 42:7-17
Zo eindigt dan het verhaal over Job. De vrienden hadden het verkeerd, Job had begrepen dat je ondanks ellende en verdriet toch op God kunt blijven bouwen en niet altijd op zoek hoeft te gaan naar eventuele fouten van jezelf of van je ouders om de ellende te verklaren. Job blijft ook rechtvaardig als hij weer rijk is, zijn dochters krijgen dezelfde erfenis als zijn zonen en zo hoort het natuurlijk. Het is jammer dat de Nieuwe Bijbelvertaling niet de namen van de dochters van Job vertaalt. Duifje, Kaneelbloesem en Poederhorentje geven toch de poëzie weer waarmee dit wijsheidsverhaal besluit. En waar is de Duivel gebleven zult U zeggen. Het geheel begon toch met een weddenschap tussen God en de Duivel over de standvastigheid van Job? Je moet een verhaal toch ergens mee beginnen nietwaar, wij beginnen vaak met “er was eens” en eindigen dan net als dit verhaal met “ze leefden nog lang en gelukkig”. Die duivel, blijkt uit dit verhaal, bestaat helemaal niet. Het kwade zit in de keuze van mensen zelf. Blijf je kiezen voor recht en gerechtigheid, zoals Job met zijn erfenis doet, of kies je voor hebben en houden. Die gelijkwaardigheid van zonen en dochters valt in dit hoofdstuk natuurlijk op. De nadruk wordt altijd gelegd op Job die zevenvoudig terugkrijgt wat hij verloren had, maar voor Job zelf, blijkt uit het verhaal, is dat het minst belangrijk. Voor hem blijft belangrijk wat je er mee doet, wat je kinderen er mee doen, wat het gevolg is van je daden voor de armen, voor de weduwen en de wees. Want dienen van God is mensen dienen en mensen dienen is dienen van God. De gelijkheid van zonen en dochters, van mannen en vrouwen, is in de geschiedenis maar al te vaak weggepoetst. Ten voordele van mannen vaak. Als iets ten voordele is van de een en ten nadele van de ander dan weet je eigenlijk al dat het in strijd is met de Bijbel. Wie vrouwen uitsluit van het maatschappelijk verkeer, van kerkelijke en wereldlijke ambten en bestuursorganen die handelt in strijd met wat de Bijbel ons vertelt over hoe rechtvaardigen handelen in Gods naam. In onze samenleving groeien de kansen en verdiensten van mannen en vrouwen langzaam naar elkaar toe. In de Protestantse Kerk Nederland zijn ze op papier tenminste volledig gelijk en is er geen onderscheid. Aan ons om onze ogen niet te sluiten voor de gevolgen van een traditie van eeuwen en de ongelijkheid te blijven bestrijden. Het zal ons leven verlengen en verrijken.