Joël 1:1-14
Vandaag zingen we mee met het lied van het verwoeste land. Een lied van de Profeet Joël, de zoon van Petuël. Een lied over een sprinkhanenplaag die de hele oogst heeft opgegeten en het volk overgeleverd heeft aan honger en bedelarij. Het is een plaag die we vandaag de dag nog in Afrika veelvuldig tegenkomen. Net als de droogte of de overstromingen. We lezen dit lied vandaag dan ook om ons weer in herinnering te brengen dat het overleven van de miljoenen in Afrika afhangt van de vraag of wij zo goed willen zijn hen als onze broeders en zusters te beschouwen en van onze rijkdom met hen te delen. Het gejammer om de tarwe en de gerst die verloren zijn gegaan moet ons in beweging brengen. Met ontferming bewogen heette dat in oude taal en dat was mooi gezegd. Want ontferming zou ons in beweging moeten brengen, in aktie, voor microkrediet zoals onze kinderen dat op scholen doen, voor kerkinactie waarvoor in de kerken wordt gecollecteerd, voor Novib Oxfam, Max Havelaar en al die andere organisaties die daadwerkelijk proberen iets aan de situatie van honger en ellende te veranderen. En toch is delen zelfs misschien niet genoeg. Jezus van Nazareth vroeg mensen om op een heel andere manier met elkaar om te gaan. Delen stond daarbij voorop, maar ook recht en rechtvaardigheid en ook vrede. De armoede in Afrika drijft velen daar tot oorlog en geweld. De rijkere landen in de wereld, ook het onze, hebben altijd wel wapens voor machthebbers die de positie van rijkere landen willen steunen. De roep om een algemeen wapenembargo klinkt nog steeds maar heel zacht. Die steun aan de rijkere landen houdt met name de onrechtvaardige handelsverhoudingen in stand. Mensen uit arme landen krijgen heel wat minder betaald voor hun producten dan mensen uit rijke landen en rijke landen schermen hun markten af voor producten uit arme landen om zelf rijk te kunnen blijven. Onze kinderen die op stap zijn voor het microkrediet, kinderen die vaak heel goed snappen dat wij wat moeten doen voor arme mensen in arme landen, moeten ook weten dat vrede en gerechtigheid ook nodig zijn om de schrijnende armoede te bestrijden. En schrijnen doet het, de armoede die sinds de dagen van Joël steeds weer moet worden bestreden. Waar sinds de dagen van Joël liederen voor nodig zijn om het ons bewust te doen worden. Daarom vandaag hard meezingen en aan het werk tegen de armoede.