2 Koningen 18:13-25
We horen dezer dagen van geweld en oorlog en van onderhandelingen en mooie praatjes. Wie goede voorbeelden wil bestuderen kan in de Bijbel terecht. Het verhaal van Koning Hizkia was al begonnen bij zijn vader Achaz. Die had een verbond gesloten met de koning van Assyrië zodat hij zelf koning kon blijven en Juda geen last zou hebben van de legers van Assyrië. Hij had daarvoor het goud en zilver uit de Tempel en het Paleis moeten laten halen en dat aan de Koning van Assyrië gegeven. Toen de kleine vorstendommen in de buurt optrokken tegen Juda omdat zij een verbond met Egypte hadden gesloten was de koning van Assyrië koning Achaz te hulp gekomen. Maar die had nog meer moeten betalen en de prachtige koperen altaren en versieringen die voor de Tempel stonden ook naarde koning van Assyrië moeten brengen.
Hizkia was een andere weg ingeslagen. De afgodendienst waar zijn vader zich schuldig had gemaakt had zijn broer het leven gekost toen die in het vuur werd geofferd aan de god Moloch. Hizkia ging weer terug naar de God van Israël als enige God voor het volk van Juda. Afgodsbeelden en vruchtbaarheidspalen werden vernietigd en alleen voor de God van Israël mochten nog offers worden gebracht. Maar Hizkia stopte ook met het verbond met Assyrië. Hij droeg geen schatting meer af. En dat pikte de koning van Assyrië niet. Hij stuurde een leger op Jeruzalem af dat zich legerde naast de watervoorziening voor de stad. Een bedreiging die je wel serieus moest nemen, een stad zonder water is als een mens zonder bloed. In het gedeelte dat we vandaag lezen erkent Hizkia dat hij stom is geweest. Een verdrag hoor je te respecteren. Zo doet ook de God van Israël met zijn verbond. Een enorm bedrag aan goud, zilver, edelstenen en slavinnen en kostbare voorwerpen wordt als afkoopsom betaald.
Maar het gaat er ook om de machtsverhoudingen zuiver te stellen. Volgens de koning van Assyrië kan zelfs een vertrouwen op de God van Israël niet op tegen de macht van de wereldmacht Assyrië. De macht van de andere wereldmacht Egypte stelt al helemaal niets voor in de ogen van Assyrië. Of dat waar is moeten we maar afwachten, we hebben het spannende verhaal uit dit spannende verhalenboek nog niet tot het eind gelezen. Maar wat toen gold en vandaag nog geldt is dat je een verdrag niet zomaar kan opzeggen. Zoals Europa nu georganiseerd is hebben we voor een groot deel zelf mee bepaald, we kunnen het veranderen, maar we kunnen er niet zomaar af. Europa is zo georganiseerd om wereldoorlogen als in de vorige eeuw te voorkomen. Als kleine landjes zich losmaken uit eigen belang kunnen grote dat ook en komen de gevaren die geleid hebben tot wereldoorlogen weer terug. De God van Israël blijft trouw aan zijn verbond en roept op voor de minsten en de zwaksten te zorgen. Misschien moeten we in Europa daar ook maar eens mee beginnen. We krijgen er elke dag een nieuwe kans voor, ook vandaag weer.