Psalm 13
Â
Hoe lang nog vraagt de psalmdichter, hoe lang nog voordat de liefde van God ook werkelijk op de aarde zichtbaar wordt. De vraag die veel mensen stellen, waarom zien we zo weinig van de God van liefde, wordt dus zelfs in de Bijbel al gesteld. Natuurlijk krijgt die liefde gestalte. Het kan niet zo duister worden in de samenleving of mensen ontdekken dat er pas een kwaliteit van leven doorbreekt als de onbaatzuchtige liefde zoals die in en door God onder ons is komen wonen ook werkelijk door mensen gestalte wordt gegeven. In veel kerken wordt soms gepreekt over het verhaal van het mosterdzaadje. Het zaadje van de bruine mosterdplant is inderdaad heel erg klein en in Palestina kunnen daar hele grote struiken uit groeien, als je dat zaadje ziet zou je het niet voor mogelijk houden. Karel Eykman heeft het verhaal eens voor kleuters naverteld en hij begint het verhaal tegen de kinderen met “Ik heb een boom in mijn hand”, en zo is het natuurlijk.
\
Jezus zegt in zijn verhaal over het mosterdzaadje dat als je maar zo’n klein beetje geloof in de liefde hebt je bergen kunt verzetten. En eigenlijk is die onbaarzuchtige liefde heel eenvoudig. Het hoeft niet ergens vandaan te komen, je bent niet van een ander afhankelijk, laat staan van een of andere godheid die je eerst ook nog met offers gunstig moet stemmen, het zit in jezelf. Doe wel en zie niet om. Je kunt gewoon vandaag beginnen met het houden van je naaste. In elk verzorgingshuis zitten mensen die geen bezoek meer krijgen en waarvoor het personeel ook niet voldoende tijd meer voor heeft. Bij iedereen in de buurt is zo’n verzorgingstehuis. Zelfs op internet kun je meewerken. Kijk maar eens op de pagina van Amnesty International. Stuur een mailtje aan een aantal kamerleden met de vraag of zo nou eindelijk zo menselijk willen worden het opsluiten van kinderen in gevangenissen, of het nu in afwachting is van jeugdzorg of in vreemdelingenbewaring is, te verbieden.
In onze dagen horen we ook de roep van de voedselbanken. Ze krijgen door de terugloop van de economie soms te weinig om mensen die voor hun voedsel van hen afhankelijk zijn ook werkelijk te eten te geven. Aan de andere kant zijn er supermarkten die bij aankoop van 1 artikel een tweede gratis geven, laten we die even langsbrengen bij de voedselbank in de buurt. De Psalm die we vandaag mee mogen zingen met de kerk van alle tijden is maar een kleine Psalm. Er wordt geroepen, gesmeekt zelfs om de liefde van God. Maar de dichter eindigt met het vertrouwen uit de spreken in de God van Israël. Huub Oosterhuis hertaalt het slot van de Psalm met “ik klamp mij aan jou vast”. De handen van God zijn echter onze handen, zoals de ogen van God onze ogen zijn. Wij zijn het die zijn oproep moeten horen de naaste lief te hebben als onszelf. Psalm 13 verwoord de hulpkreten van al die mensen voor wie wij de naaste kunnen worden. Elke dag opnieuw mogen we dat, ook vandaag weer.