Deuteronomium 32:19-35
Â
Samen sta je sterk en eendracht maakt macht. We weten het eigelijk wel. Het zijn de leuzen waarmee ons land is ontstaan en de slagzinnen die de vakbeweging kracht hebben gegeven toen het lid zijn van een vakbond nog een risico vormde. Ook de sociale huisvesting komt voort de gedachte dat je goede dingen alleen samen kunt opbouwen, net als de ziekenfondsen gebouwd zijn op het principe van de solidariteit van die het sterkst is met de zwakken, maar iedereen kan zwak worden nietwaar. Als iedereen doet of alleen het eigen belang telt en iedereen wel voor zichzelf kan zorgen dan gaat het mis. Het is het uitgangspunt van de huidige regering.
De tolerantie die het begin vormde van de Republiek der Verenigde Nederlanden, het idee dat iedereen mee zou moeten kunnen doen met de regering is nu verlaten. Ooit moesten afgevaardigden van steden en dorpen bij nieuwe voorstellen terug naar hun achterban om te vragen wat men er eigenlijk van vond. In een tijd waarin mensen in een oogwenk tijd kunnen communiceren met mensen tot aan de verste uithoeken van de aarde wordt er door onze politici helemaal niet meer met het volk gecommuniceerd. Het roepen op het Beursplein tegen de exorbitante zelfverrijking van bankdirecteuren, ceo’s en commissarisen mag niet vergeefs zijn maar heeft in het centrum van de macht in ons land nog lang geen gevolgen. Zeker de populisten in ons land houden de oneerlijke verdeling van rijkdom en welvaart in stand.
De God van Israël is ondertussen hier niet meer te vinden. In Bijbelse termen loopt het dan altijd slecht af met een volk. Hoe dat ook bij ons zal zijn, in elk geval wordt het tijd dat verstandige mensen het slecht gaan vinden dat de oneerlijke verdeling van welvaart in stand blijft. Het wordt tijd dat verstandige mensen vinden dat het niet goed is dat gehandicapten en langdurig zieken in de hoek worden gezet en dat hen eenzijdig wordt gevraagd de schade te betalen die speculanten en bankdirekteuren aan de samenleving hebben toegebracht.
De scheldpartijen zijn in het gedeelte van vandaag uit het boek Deuteronomium niet van de lucht. Als je die op een zondag in een kerk zou aanheffen zou de gemeente je vreemd aankijken, zeker als je geroepen bent om de gemeente voor te gaan. Toch is het Bijbelse taal die meer dan ooit actueel is. Een volk dat de geboden van de God van Israël in de wind slaat, niet meer rust op het heb uw naaste lief als uzelf, niet meer doet aan recht en gerechtigheid door iedereen tot zijn of haar recht te laten komen, verdiend niet anders dan bijtende slangen en giftige wijn. Die taal is ons in de Bijbel gegeven om ons te behoeden die weg in te slaan. Laten we dan vandaag al beginnen met ons om te keren en de komende week en de komende weken laten zien en horen waar de armen in onze samenleving zijn en waar de hongerenden in de wereld zijn waarmee onze welvaart gedeeld moet worden.