Handelingen 28:23-31
Het gaat in Rome al net zo als in Jeruzalem. Paulus had een afspraak gemaakt met de Joden die in Rome wonen om hen te vertellen over die nieuwe beweging van de Weg. En de beweging had al zoveel tongen los gemaakt dat veel mensen nieuwsgierig waren naar wat dat nu weer was. Een hele dag is Paulus aan de gang geweest. De hele Hebreeuwse Bijbel werd doorgeploegd om te laten zien hoe er nu precies over die Messias gesproken werd, hoe het zit met lijden, dood en opstanding en hoe het verhaal van Israël en de God van Israël bestemd is voor alle volken. Aan het eind van de dag blijkt dan dat een aantal zich laat overtuigen en zich aansluit bij Paulus en anderen er nog steeds niks van willen geloven. Later is dit verhaal wel eens zo uitgelegd dat alle Joden de boodschap van Paulus zouden hebben afgewezen. Niets is minder waar volgens de Handelingen. Zelfs het feit dat er Joden zullen zijn die niks van Jezus van Nazareth willen weten staat al in de boeken van de profeten volgens Paulus. Daarmee kunnen zij, maar ook wij, het doen.
De boodschap van het Evangelie is op deze manier in het hart van het Romeinse Rijk aangekomen. Paulus heeft alle vrijheid om het woord te verkondigen. En hij heeft een hoop hulp want reken maar dat de Joden die hij heeft weten te overtuigen hem hebben weten te helpen. Zij immers waren ook geschoold in de Hebreeuwse Bijbel en konden alle bezoekers helpen hun weg te vinden in de nieuwe uitleg van de oude geschriften maar ook in de oude geschriften als die nog nieuw voor hen waren. Paulus is dus de eerste apostel van wie wordt verteld dat hij het Evangelie verkondigde in Rome. Van de anderen wordt dat in de Bijbel niet verteld. En meer dan dat Paulus er twee jaar bleef wordt er ook niet verteld. Alleen dat er hem niets in de weg wordt gelegd wordt er verteld. Ook de Joden die het niet met hem eens waren geworden respecteerden kennelijk zijn afwijkende visie. Dat er anderen waren die hij had weten te overtuigen heeft ook geen kwaad bloed gezet. Dat was anders in die twee jaren wel duidelijk geworden.
Hoe liep het nu met Paulus af? We weten het niet. Later zijn er legenden en mythen gegroeid. De vraag hoe het met mensen afloopt houdt ons altijd bezig. Wij zijn gewend aan verhalen met een begin en een eind, aan geschiedenissen. Maar de Bijbel vertelt geen geschiedenissen, die vertelt over een verhouding, de verhouding tussen God en de mensen en voor dat verhaal is het voldoende dat we weten dat de komst van Paulus betekende dat de Joden in twee wegen uiteen gingen, twee wegen die in vrede naast elkaar konden bestaan.
Later ging de Weg van Jezus van Nazareth als Christendom zich nog wel eens beter voelen dan het Jodendom dat Jodendom was gebleven. Ook daar was geen aanleiding voor. Beiden hebben een zelfstandig bestaansrecht en de Heidenen kunnen de Joden alleen maar dankbaar zijn voor de Weg van Jezus van Nazareth, een Weg die hen tot de God van Israël bracht. Er is wel gesuggereerd dat Paulus in Spanje zou zijn geweest, dat hij samen met Petrus de marteldood in Rome zou zijn gestorven, het staat niet in de Bijbel en we weten er dus niks van, het is voor ons geloof dus ook niet belangrijk. Wat belangrijk is is te weten dat met Paulus het Evangelie naar het hart van de wereld kwam en dat alle volken van de wereld mogen delen in de boodschap van heb uw naaste lief als uzelf. Tot op de dag van vandaag mogen we daar aan werken, ook vandaag weer.