Exodus 13:11-16
Wij hebben niet zo veel van die religieuze gebruiken meer die ons dagelijks leven regeren. Zo af en toe zie je nog eens iemand uit bijgeloof niet onder een ladder door lopen of zout over een schouder werpen als er geknoeid is, maar daar blijft het dan ook wel bij. Bij de religieuze gebruiken in een kerk wordt het verhaal er direct bij vertelt, alsof het verhaal belangrijker is dan het gebaar. In het gebruik om eerstgeborenen aan de Heer te wijden is allereerst het gebaar belangrijk. En van dat gebaar moet je de betekenis over brengen aan je kinderen. Soms lijkt het er op of het overbrengen aan kinderen in de samenleving nog wel eens hapert. Waarom wij dingen doen of dingen laten dat vergeten we te vertellen. Misschien dat we het ons ook niet meer bewust zijn als het ons niet gevraagd wordt. We kunnen niet van alle normen en waarden doosjes maken die we op ons voorhoofd binden of aan een riem om de arm op onze pols vastbinden. Maar we kunnen kinderen wel leren vaker te vragen. Dat begint door ons zelf bewust te worden wanneer we ons irriteren aan het voortdurend gevraag van kleine kinderen die de antwoorden toch niet zullen kunnen begrijpen. Maar van het Bijbelgedeelte van vandaag mogen we misschien leren dat de antwoorden die gegeven worden misschien niet zozeer door kinderen begrepen moeten worden alswel door onszelf ons weer herinnert en dat in de jaren van de opvoeding kinderen de vragen steeds opnieuw zullen stellen als we van begin af aan het serieuze voor hen niet helemaal te begrijpen antwoord geven. Want dat is de opdracht die hier ook aan het volk van Israël wordt gegeven. Misschien dus als we terugkeren naar het onder woorden brengen van zware onderwerpen als normen en waarden het overbrengen aan de kinderen weer wat eenvoudiger wordt. We hebben aan het opvoeden van kinderen per slot van rekening een flink aantal jaren te besteden en dus ook ook een flink aantal jaren de tijd om zaken duidelijk te maken. Die eerstgeborenen krijg je overigens niet cadeau. Je moet ze wijden aan de God van Israël die ze als beloning laat leven maar je moet er een lam voor offeren. Het was immers het bloed van het Lam aan de deurpost dat de Engel van de dood voorbij liet gaan zodat in het volk Israël de eerstgeborene in ,leven bleef. Vertel het aan een 6 jarige en hij zal zwijgen want het antwoord is niet te bevatten of hij zal doorvragen naar de betekenis van elk onderdeel van het verhaal en dan zwijgen. Dat je een serieus antwoord hebt op de vraag waarom je gelooft en je naaste lief wil hebben als jezelf zal blijven hangen en als de jaren vorderen zal de nieuwsgierigheid naar het antwoord op de vraag toenemen. Dat geld ook voor het antwoord op het waarom van het Paasverhaal. Waarom vieren christenen Pasen? Het antwoord is vaak onbegrijpelijk, doden staan immers niet op uit hun graf. Dat een aantal Galilese vrouwen een leeg graf gevonden hebben is op zich nog geen reden voor een feest. Pas als de levende Heer werkelijkheid is geworden in ons leven, zoals de bevrijding van slavernij werkelijkheid moest worden in het volk Israël, dan wordt de omvang en de betekenis van die geweldige bevrijding van de dood duidelijk. En dan mogen we elke dag dat Paasfeest vieren door op te staan tegen alles wat mensen dood en monddood maakt. Ook vandaag weer.