Leviticus 22:26-33
Eerbied voor het leven, daar gaat het hier over. Er wordt vlees gegeten, in een woestijnomgeving kun je niet veel anders. Ook waar schrale gronden zijn, waar gras en distels groeien en alleen vee kan grazen, is vlees eten de aangewezen vorm om in leven te blijven. Maar niets weerhoud je eerbied op te brengen voor de dieren die de mensen in leven houden. Zo houd je een jong de eerste acht dagen in leven. De moeder heeft het immers gedragen en verwacht niet anders dat er een jong komt drinken. Na een aantal dagen wordt ook dat een gewoonte en mag het ook geslacht worden. Een mensenkind overigens wordt na acht dagen besneden en daarmee aan God opgedragen. Een jong dier en haar moeder mogen ook niet op dezelfde dag worden geslacht. Wie onverschillig is zal denken: wat maakt het uit, geslacht worden ze toch, dan komt het toch niet op de dag aan. Maar zo’n voorschrift zet je als consument en slager aan het denken. Wat ben je aan het doen, wat doe je dieren aan en ben je je wel bewust wat een dier voor jou over heeft? Dat dier schenkt je het leven en als het volwassen is en geworpen heeft ook het leven van haar kinderen. Wij zijn die eerbied voor het leven van dieren volkomen kwijt geraakt. Als we in een stad wonen en niet uitkijken dan kennen onze kinderen de dieren niet meer die ze op hun bord krijgen. Hoe er geslacht wordt en hoe er met dieren wordt omgegaan in onze slachthuizen is al helemaal onbekend. We noemen dat onsmakelijk en verorberen smakelijk het vlees dat uit het slachthuis komt. Ook het leven van dieren die voor consumptie zijn bestemd is buiten ons gezichtsveld. Zouden de dieren die wij eten aan God geofferd mogen worden? En als ze een leven hebben gehad waardoor ze niet geofferd zouden hebben mogen worden waarom zouden wij ze zelf dan wel eten? Delen wij ons voedsel niet met onze God? Wij maken het nog erger door dieren te doden alleen voor ons plezier. Niet meer voor voedsel, niet meer om mensen in leven te houden. Wij doden dieren om van hun vachten bontjassen te maken, tweede hands jassen. Die dieren worden niet geofferd aan de God van Israel maar aan de goden van winst en profijt en het zijn dan ook de aanhangers van die goden, kamerleden en ministers van het CDA, die te hoop lopen als voorgesteld wordt om dat doden voortaan te gaan verbieden in onze samenleving. Er zijn mensen die het eten van dierenvlees maar helemaal nalaten. Vlees dat je niet kan delen met de God van Israel moet je ook zelf niet willen eten. De Bijbel schrijft een vegetarisch menu niet voor. De Bijbel heeft het over het eerbied voor het leven, maar wie God wil dienen moet voedsel eten dat met God te delen is, dat geleefd heeft en gestorven is met eerbied voor het leven en dankbaarheid voor hetgeen ons geschonken is.
In den beginne schiep God een wereld zonder wreedheid. Waarom mogen wij niet aan Gods ideale wereld werken door vegetariër te worden?
Eet geen Vrees.
Natuurlijk is vegetariër worden een goede mogelijkheid om net als in de Bijbel gebeurd jezelf en anderen bewust te maken van hoe je met het leven van mensen en dieren omgaat. Wees je er alleen van bewust dat de Bijbel het niet uitdrukkelijk voorschrijft en veroordeel anderen dus niet als ze geen vegetariër zijn.
Bas
Ik vind “Gij zult niet doden” uitdrukkelijk genoeg.