Genesis 43:26-34
Maar samen eten deden ze niet. Jozef vraagt naar zijn vader, ziet zijn jongste broer, maar maakt zich nog niet bekend aan zijn halfbroers. Want zijn die nu veranderd of houden ze zich alleen aan zijn opdrachten omdat ze graan willen kopen en overleven. Het heeft toch geruime tijd geduurd voordat ze terugkwamen naar Egypte en Benjamin meenamen. Ondertusen is wel duidelijk dat het Jozef aangrijpt zijn halfbroers en zijn broer, de zoon van Rachel, samen te zien eten. Want uit dit verhaal wordt ook duidelijk dat als je samen eet de problemen pas echt opgelost kunnen worden. Egyptenaren vinden het vreselijk samen met die woestijnnomaden te eten. Die eten altijd apart en zullen altijd apart blijven eten. Ze eten zelfs apart van Jozef maar aangezien die de hoogste positie bekleed is dat niet zo heel vreemd, machthebbers zorgen immers altijd op de eerste plaats voor zichzelf. Het enige opvallende is dat ook Benjamin veel krijgt, wel vijf keer zo veel, niet een hand vol dus maar wel twee handen vol. Ze aten wel hetzelfde maar bleven toch apart. En zelfs de kennis die de Egyptenaren bezaten over wie ze waren, ze waren immers op volgorde van leeftijd aan tafel gezet, bracht ze niet op het idee nauwkeuriger naar die hoge Egyptische heerser te kijken. De weigering om samen te eten brengt ook in onze dagen de nodige spanningen mee. Uit godsdienstig oogpunt moet je soms wel samen eten en daarom noemen sommigen de Islam maar liever geen godsdienst maar een ideologie. Jammer is natuurlijk dat de Islam wel degelijk een godsdienst is. Er wordt een god aanbeden en men volgt de geboden van die god. Tot die geboden behoort dat je vrede nastreeft en vrede bewaart en dat je deelt met de armen. Die geboden verschillen dus niet zo heel veel van de geboden die Joden en Christenen onderhouden. Dat Islamieten en Christenen in ons land samen eten en daardoor elkaar beter leren kennen en respecteren is dan ook niet zo vreemd. Dat mensen die beide groepen tegen elkaar willen opzetten en liever oorlog veroorzaken dan vrede te stichten dat samen eten maar verwerpelijk vinden is te begrijpen, maar als je vrede wilt en veiligheid is het uitermate dom om niet samen met de ander aan tafel te willen. Een dergelijke houding is om te huilen. Jozef hield het dan ook niet uit toen hij zijn broers eerst beter moest leren kennen voor hij met ze aan één tafel kon zitten. In onze dagen kan het samen eten in buurten en wijken niet genoeg bevorderd worden. Daarom is het jammer dat de politiek in ons land liever kiest voor het opgeheven vingertje dan voor de gedekte tafel. Naar elkaar wijzen en vertellen wat de ander allemaal wel niet fout doet heeft weinig zin als je elkaar niet kent en begrijpt. Dat zal ook in dit verhaal nog wel blijken. Wij kunnen echter ook nu al samen delen en samen maaltijd vieren. Probeer het maar eens.