Numeri 27:12-23
Voor mensen met macht is het moeilijk van die macht afstand te doen. We zien dat dezer dagen aan Mugabe, de president van Zimbabwe. Hoe het volk ook demonstreert en haar wil uitdrukt in verkiezingen, Mugabe blijft proberen het lot van de geschiedenis zo te draaien dat hij aan de macht kan blijven. Zijn leeftijd, gezondheid en de rampzalige economische toestand van zijn land doen daarbij niet terzake. Hij heeft geen voorbeeld genomen aan Mozes. Die beklom een hoge muur, tenminste, als je vanuit Israel over de Jordaan kijkt dan rijst het Abarimgebergte daar op als een hoge muur. Het moet voor Mozes even slikken geweest zijn daar. Zijn hele leven was hij bezig de dood van Egypte te ontlopen, zijn volk te bevrijden uit de slavernij en hen door de woestijn te leiden naar het land overvloeiende van melk en honing. Onderweg hadden ze tal van problemen getrotseerd. Een onwillige Farao die met al zijn strijdwagens was gebleven in de Rode Zee, morrende Israelieten, vijandige stammen en natuurlijk de woestijn zelf. Onderweg was ook de Wet van de Woestijn ontdekt. Het volk had geleerd dat er maar één God was en dat dienen van die God betekent dat je je naaste lief hebt als jezelf, dat je in de woestijn niet kunt overleven als je niet onvoorwaardelijk op elkaar kunt bouwen. Daarom ook mocht Mozes het beloofde land niet in. Op één moment had hij zich boven het volk gesteld, gedaan of hij beter was en macht had om het volk te drinken te geven. Hij had zich opgesteld of hij God zelf was. Nu wordt hij weer gelijk aan het volk. Hij vraagt om een opvolger te mogen aanstellen en wel iemand die in staat zal zijn het volk te leiden in de strijd die nodig zal zijn om het land Israel in bezit te nemen. Het wordt Jozua, één van de verkenners die bewezen hadden niet bang te zijn, zelfs niet voor reuzen, maar op God te vertrouwen. Als de liefde zegt dat delen het meest rechtvaardig is, dan is dat het ook en dan zijn degenen die niet willen delen in het ongelijk. De overdracht gaat onder leiding van de Priester, de opvolger van Aaron, die door God voor die positie was aangewezen. Die Priester spreekt recht en gaat over de uitleg van de Wet. Het verschil tussen Priester en Leider was dat de Priester door God geroepen was en de Leider aangesteld werd op voordracht van het volk, hier vertegenwoordigd door Mozes. Zo is het tot onze dagen in de landen van de democratie. De rechterlijke macht is onafhankelijk en de leiders van de staat worden gekozen door het volk. Soms proberen leiders daar onder uit te komen, zoals nu in Pakistan waar de president de rechters heeft ontslagen, maar als we blijven lezen in de Bijbel zullen we elke keer herinnerd worden aan hoe het ook al weer behoort te zijn, een leider is er voor het volk en het volk niet voor de leider.