Matteüs 9:27-34
Je kunt het nu eenmaal niet iedereen naar de zin maken, je kunt niet de hele wereld op je nek nemen. Het zal ook tegen Jezus wel eens gezegd zijn. Volgens het verhaal van Mattheüs zijn er niet alleen leerlingen, en zendelingen, de Apostelen, die op hun eigen taak worden voorbereid maar komen er ook steeds meer zieken die op een nieuwe manier verder willen. Als er dan twee blinden komen, die van hun gebedel en afhankelijkheid af willen zijn, die hun huidige leven niet meer zien zitten, gebiedt Jezus ze uitdrukkelijk er met niemand over te praten. Dat lukt natuurlijk niet. Iedereen die het lukt uit een ellendige toestand op te staan en het achter zich te laten wil het delen. Als je na veel gepieker eindelijk een licht opgaat en de juiste weg vindt dat straal het je uit. Jezus helpt er zelf bij door iemand die van gekkigheid niet meer kon praten weer het woord terug te geven. Mensen voortdurend terugbrengen tot de samenleving was zijn doel. De leiders van de samenleving in de dagen van Jezus roepen dat hij het goede doet door de macht van het kwade, en ook in onze dagen wordt weer gezegd dat het echt zorgen voor mensen niet deugt en te duur is, of op termijn te duur zal worden. Maar werknemers weten dat je niet vroeg genoeg kan beginnen met het onderhoud van je collega’s, neem eens wat van ze over, laat ze niet alleen staan en bovenal zorg ook voor jezelf. Het kwade verdrijf je namelijk niet met het kwade, maar met het goede. Of het nu een kwaad regiem is, of een slechte situatie, je moet in beweging komen met het goede om het kwade te verdrijven. Oorlog roept bijvoorbeeld alleen oorlog en geweld op. We zien dat in Afghanistan en Irak. Het is te hopen dat al die hulporganisaties die in Afghanistan willen gaan helpen er ook echt de ruimte voor krijgen. Dan gaan mensen geloven dat vrede echt helpt om een land weer op te bouwen en dat je niet hoeft te bouwen op krijgsheren of sectarische stromingen die met geweld hun orde op willen dringen. Juist vrijheid en vrede zijn nodig om mensen zich te laten ontwikkelen. Als we dat in Uruzgan zouden kunnen bereiken zouden ook daar de ogen opengaan en zouden de mensen zeggen dat ze nooit zoiets hebben gezien. Dat zal wel even duren omdat hele generaties in Afghanistan opgevoed zijn in een oorlog, vlak na een oorlog of vlak voor de volgende oorlog. In het hele land zijn overal de sporen van oorlog en verwoesting te zien. Daarom zal het ook wel bijna een mensenleeftijd duren voordat de laatste sporen van de oorlog verdwenen zijn. Onze regering heeft zoveel geduld niet, die wil na een paar jaar al weg. Maar het is natuurlijk ook de vraag of onze regering wel echt geloofd dat het kan, het opbouwen van een nieuwe samenleving.