Jesaja 58:6-14
Wat heeft dat aktievoeren nu met vasten te maken? Misdadige ketenen losmaken, je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt rondloopt, je bekommeren om je medemensen? Het is het soort vasten dat kennelijk de bedoeling is. Je moet er inderdaad een gemakkelijk, gezapig leventje voor opgeven. Ook het maken van carriere verdraagt zich niet met een dergelijk aktievoerend vasten. Weinig eten en drinken zal er ook wel niet bij zijn want op die manier vasten kost nogal wat energie. Maar de troost is dat je voorspoedig zult herstellen van de ontberingen die je tegen zult komen. God zelf zal antwoord geven als je om hulp roept, tenminste wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij. Mooier als de profeet het zegt valt het ook vandaag de dag niet te zeggen. In elke vertaling klinkt deze passage hetzelfde en even sterk. De hongerige schenken wat je zelf nodig hebt en de verdrukte gul onthalen. Het is taal van eeuwen geleden die ook vandaag in de eenentwintigste eeuw nog klinkt als een klok. Als een noodklok maar liefst, want hongerigen hebben we te over in deze wereld, mensen die alle have en goed zijn kwijtgeraakt en nauwelijks nog een draag kleren aan hun lijf hebben ook. De onrechtvaardige tolmuren die we rond ons Europa hebben gebouwd houden de armen ook arm en de naakten naakt. Binnen dat Europa wijst de beschuldigende vinger en klinkt de kwaadsprekerij. Al die vreemden zouden uit zijn op het overnemen van wat ons dierbaar is. Het blijkt nergens uit. Er zijn nog steeds meer mensen die weigeren hun kinderen te laten inenten tegen polio dan vrouwen die op onze straten in een burka willen lopen. Er zijn nog steeds meer ouders die weigeren hun kinderen een bloedtransfusie te laten geven als ze doodziek zijn dan ouders die weigeren hun kinderen Nederlands te laten leren. Over die zogenaamde christelijke ouders die zich voor hun zeer gevaarlijke en schadelijke overtuigingen beroepen op de Bijbel horen we niemand. Maar als iemand respect voor vrouwen wil betonen door ze niet zo maar aan te raken en ze dus ook een hand te weigeren dan worden we door sommigen bedreigd. Zelfs het opbrengen van begrip er voor zou bedreigend zijn. Wellicht is het bedreigend. Het bedreigt ons eigen gezapig leventje waar incest ook in de meest christelijke gezinnen voorkomt en levens van zeer Nederlandse meisjes verwoest. Het dwingt ons opnieuw na te denken over de manier waarop we onze eigen samenleving hebben ingericht. Is onze samenleving als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt?