Johannes 6:1-21
Â
Eén van de beroemde verhalen over de wonderbare spijziging, gevolgd door dat verhaal over het lopen over water. Je kunt zomaar vijfduizend mannen te eten geven en dan hebben de vrouwen en kinderen ook nog genoeg. Ja, je houdt zelfs genoeg over om het hele volk Israel, met twaalf stammen, te eten te geven. Iemand die dat kan zou je direct wel tot koning willen uitroepen. Maar Jezus van Nazareth wil nergens en nooit eer van zijn werk, de eer komt alleen aan God toe. Maar snappen doet hij het wel en daarom trekt hij zich alleen terug op de berg. Als er honger is en iemand geeft je te eten dan kan dat diepe indruk maken. Oudere inwoners van West Nederland weten nog heel goed hoe na de hongerwinter van 1944 en 1945 de bevrijders uit Canada, Engeland en Amerika kwamen met wittebrood en chocolade.
Lang zou nog alle kritiek op de politiek van Amerika tot zwijgen worden gebracht met het argument dat ze toch ook maar onze bevrijders waren geweest. Maar waar zit het wonder van Jezus van Nazareth nu echt in? Neemt hij echt vijf broden en twee vissen om oneindig door te blijven breken? Dat staat er niet. De leerlingen denken dat het alles is wat er te eten is voor de grote menigte die hen is gevolgd. Maar als iedereen gaat zitten en deelt wat men bij zich heeft blijkt dit veel meer te zijn dan men had gedacht. Als je samen wilt delen dan is er kennelijk altijd genoeg. Je moet alleen samen willen delen. Als je de baas wilt blijven dan lukt dat niet. Je opstellen als dienaar, jezelf uitschakelen en de ander voorop stellen, dat is de weg van Jezus van Nazareth en dat is ook de weg die je zult moeten willen gaan. Het was vlak voor Pasen schrijft Johannes. En Pasen was het feest van bevrijding, van het delen van het ongezuurde brood, van de tocht door de woestijn waar ze zouden leren dat je de naaste lief moet hebben als jezelf.
Dit verhaal loopt uit op de tocht over het meer waar het stormde en waar de leerlingen doodsbang waren. Een meer was in de belevenis van het Joodse volk een symbool van de dood, van de chaos waaruit God de aarde had geschapen. Als er dus valwinden uit de heuvels kwamen waren de Galilese vissers direct bang. Duisternis, chaos en een dodende omgeving maken ons ook bang. Marcus zou schrijven dat ze de betekenis van de broden niet hadden begrepen. Om die betekenis te kunnen begrijpen kwam Jezus van Nazareth hen te hulp met het “Vrees niet” pas als je je angst kunt afwerpen kom je waar je wezen wil, wil dit verhaal zeggen. Niet alles voor jezelf houden maar delen met de ander betekent dat je overhoudt. Mogen wij wel eens over denken als ons in Europa om steun gevraagd wordt. En dat lopen over water? Hoe dat zit moeten we vragen aan de journalisten die er bij geweest zijn. En als er geen journalisten bij waren moeten we maar bedenken dat ook Johannes een verhaal vertelt waarin Jezus van Nazareth de dood kan overwinnen, dit verhaal is daarmee een opstandingsverhaal geworden. Een verhaal dat ook ons doet opstaan uit de verlammende angst voor de toekomst zodat we ook vandaag weer mogen werken aan de komst van het Koningkrijk van eerlijk delen, want dat kunnen we elke dag opnieuw.