Galaten 2:11-14
Soms snap je niet waarom de Nieuwe Bijbelvertaling niet gewoon vetaald wat we gewend zijn. Ook de bijbelvertaling uit 1951, die we zo gewoon zijn, had ons hier in verwarring gebracht overigens. De naam Kefas is grieks voor het latijnse Petra, of rots. De man die hier dus aangesproken wordt is Petrus. Wie het vijftiende hoofdstuk uit Handelingen heeft nagelezen weet dat de toespraak van Petrus, waarin hij uitlegt dat Joden Joden moeten blijven en Heidenen Heidenen, maar dat ze samen Christenen moeten zijn, doorslaggevend was bij de besluitvorming over het conflict. Maar daar is kennelijk een daverende ruzie tussen Paulus en Petrus aan voorafgegaan. Huichelarij was iets wat Paulus kennelijk absoluut niet kon verdragen en diplomatie trouwens ook niet. Jakobus was de broer van Jezus en het hoofd van de gemeente in Jeruzalem. Dat iemand rekening hield met de gevoeligheden van zijn Joodse afgezanten lijkt voor de hand te liggen. Niks, zegt Paulus, je zegt wat je denkt en je doet wat je zegt. Zoals Jezus van Nazareth zelf eens had gezegd: Uw ja moet ja zijn en Uw nee moet nee zijn. Het is het soort hypocrisie dat je ook in de Nederlandse samenleving tegenkomt. Het gestook tussen allochtonen en autochtonen houdt sommige mensen tegen te zeggen wat ze vinden. Je moet er immers samen uit zien te komen en laten we elkaars gevoeligheden dan maar wat ontzien. Maar geweld tegen vrouwen en eerwraak, de veroordeling van homosexuelen, gedwongen huwelijken zijn allemaal zaken die te veroordelen zijn en veroordeeld moeten worden wie het ook doet en op welke godsdienstige gronden dan ook. Het is nog niet zo lang geleden dat mensen op een mestkar door Staphorst werden gereden omdat ze overspel hadden gepleegd. Discriminatie van homosexuelen is een officiële politiek van de Roomse zogenaamde kerk en ook kergenootschappen die verwand zijn aan de ChristenUnie en de SGP leren dat homosexualiteit een afwijking is en zeker niet door God gegeven. Het zijn het soort Heidenen dat sexueel verkeer op religieuze gronden wil voorschrijven. En of het nu Islam of zogenaamde christelijke groeperingen zijn, fout en onbijbels blijft het. Daar moet je niet over huichelen. Als je niet zegt wat je er van vindt neem je de ander niet serieus. Het gaat niet aan de ander te veroordelen, zoals sommigen doen, maar juist om de ander te bewegen mensen lief te hebben en het goede te doen, niets dan het goede. Paulus geeft het voorbeeld. Hoog of laag, belangrijk of onbelangrijk is geen criterium schreef hij in het vorige gedeelte, het gaat om het verhaal van Jezus van Nazareth. Daar kunnen we in meedoen.