1 Korintiërs 15:20-28
In de Romeinse samenleving waar de mensen in Korinthe in leefden, ook Griekenland hoorde bij het Romeinse rijk, was een mensenleven weinig waard. De dood kon je overal treffen, zeker als ze je konden uitschelden voor Christen omdat je aan dat verhaal van Jezus van Nazareth mee wilde doen. Mensen die slaven en vrouwen gingen vertellen dat ze gelijk waren aan Koningen en goden konden de heersers niet gebruiken. Goden waren voor de tempels en de priesters en als die van hun opbrengsten met de overheid meedeelden moest je ze niet te na komen. De rest van de samenleving draaide op slaven dus je haalde het fundament onder de samenleving uit als je de slaven bevrijding ging aanzeggen. De dood was al een drijfveer van formaat, je keek wel uit op te vallen of ruzie te krijgen, de dood weerhield je ook de samenleving te hervormen. Tot Christenen kwamen die zeiden dat de dood zou worden overwonnen. Dat het de laatste tegenstander zou zijn die zou worden overwonnen maar dat het overwonnen zou worden hoe dan ook. Door net als God te willen zijn was ooit de dood in de wereld gekomen, als het uiteindelijke onderscheid tussen God en de mensen. Door aan de afspraak met God te beantwoorden dat mensen elkaar lief zouden hebben als zichzelf zou de dood verdwijnen en zouden mensen kinderen van God worden. Jezus van Nazareth had zelfs eens op een Psalm gewezen waarin gezongen werd dat we allemaal Goden waren. De keuze die de nieuwe gemeenten maakten voor het leven, niet zozeer het leven van zichzelf maar vooral voor het leven van de zwaksten, van hen die al ten dode waren opgeschreven, was daarom alleen al revolutionair. Geen wonder dat Paulus daar in deze brief zo de nadruk op legt. Voor ons is het misschien niet zo helder. Zoveel mensen worden toch niet vermoord? Als dat gebeurd staan de kranten er vol van. Ook de vijfhonderd verkeersdoden per jaar zijn een vijand en jaar op jaar volgen er nieuwe maatregelen ze te beperken. De dood is nog lang niet overwonnen, in Afrika sterven nog veel te veel mensen aan armoe en geweld. Maar de gedachte dat elk leven op aarde telt en waard is om beschermd te worden groeit van jaar tot jaar. Ze kan alleen groeien als we ze voeden. Als we ze voeden met akties als Max Havelaar, Samen Weer naar School, Nederland helpt Azië de overstromingen te weerstaan en al die andere akties die gericht zijn op het bevrijden van mensen uit de dood. Elke keer als we een hand uitsteken naar een arme, als we onze samenleving iets beter inrichten op de bescherming van de armen in de wereld, winnen we weer een slag tegen de dood. Blijf dus kiezen voor het leven.