Handelingen 20:17-38
Paulus vertrekt naar Jeruzalem. Drie jaar lang heeft hij in Efeze en omgeving gewerkt aan de stichting van gemeenten van de Weg, wat wij nu Christelijke gemeenten noemen. Om afscheid te nemen laat hij de oudsten van de gemeente van Efeze naar Milete komen, een plaatsje zo’n 50 kilometer van Efeze vandaan. Duidelijk wordt hier dat Paulus de mensen heeft verkondigd dat er maar één Heer is, één Kurios of keizer, en dat is Jezus van Nazareth als de zoon van de God van Israël. Daar was Paulus, en dus daar waren de oudsten, slaaf van en van niemand anders. Die gemeente in Efeze was zelf ook geen gemakkelijke gemeente. Paulus had er de nodige spanningen meegemaakt, naast de spanningen in de stad met mensen als die zilversmid Demetrius. Hij waarschuwt er zelfs voor dat er mensen in de gemeente zijn die graag een vooraanstaande leidinggevende positie zullen willen innemen ten koste van de boodschap en dus van de mensen.
Â
Paulus heeft zijn plicht gedaan. Hij heeft in vergaderingen en bij mensen thuis het Evangelie verkondigd en alles verteld wat hij weet over het geloof in Jezus van Nazareth. De reis terug naar Jeruzalem zal niet eenvoudig zijn, ook dat beseft Paulus maar al te goed. Maar terug naar de Wet, het heb Uw naaste lief als Uzelf zoals die in de Tempel wordt bewaard en terug naar de bakermat van het geloof in Jezus van Nazareth voelt Paulus als een absolute noodzaak. Opvallend is dat er drie maal op het komende lijden van Paulus wordt gezinspeeld alsof er een parallel getrokken wordt met de reis die Jezus van Nazareth maakte naar Jeruzalem. Paulus zou daar immers gevangen genomen worden en na een beroep op zijn Romeins burgerschap naar Rome gestuurd worden.
Â
Uit de Evangelieën weten we lang niet alles wat Jezus van Nazareth gezegd en gedaan heeft. Wie de evangelieën leest komt daar zelf ook achter. Paulus heeft het niet vaak over het leven van Jezus van Nazareth. Voor hem lijkt dat leven soms pas te beginnen met de bekering van Paulus zelf op de Weg naar Damascus. Hier, op het eind van de toespraak tot de oudsten van Efeze horen we een citaat van Jezus van Nazareth dat een goede samenvatting is van de hele boodschap van Jezus van Nazareth: Geven maakt gelukkiger dan ontvangen. Dat citaat is niet terug te vinden in de Evangelieën. Het gaat daarbij volgens Paulus om de zwakken te steunen, daar zal de gemeente van Efeze op gericht moeten blijven.
Â
Hij en zijn metgezellen hadden niet geteerd op de zakken van de Efeziërs, ze hadden hun eigen inkomen verdiend. Het zal duidelijk zijn dat Paulus daarmee ook nieuwe leiders van de gemeente laat beoordelen. Zorgen ze voor de zwakken of voor zichzelf. Een criterium dat ook vandaag nog zeer toepasbaar is in kerken en gemeenschappen. Werken voor de zwakken in de samenleving kunnen we allemaal, dat mogen we dus ook allemaal en elke dag opnieuw. Het is ook voor ons de maat of we bij die beweging van de Weg horen, ook vandaag weer.