Jakobus 2:14-26
Geloven is een werkwoord. En het werk dat je doet met geloven doe je dus niet me je hoofd of je mond, dat doe je met je handen. Zonder daden is er geen geloof. Je kunt prachtige verhalen ophangen, Jacobus noemt de uitspraak dat er maar één God is zo’n mooi verhaal, maar zonder de bijbehorende daden is dat geloof nutteloos. Nu staat er in de Evangelieverhalen heel vaak dat het geloof van mensen hen heeft behouden. Behouden willen we allemaal wel worden. De Roomse zogenaamde kerk heeft dan ook in haar geschiedenis bedacht dat hoe meer je aan goede werken doet hoe beter je behouden wordt. In de dagen van de Reformatie waren die goede daden zelfs de financieële bijdragen aan de bouw van de Sint Pieterskerk in Rome. Je kreeg dan van de priester op een briefje dat je behouden zou worden. Het was Maarten Luther die ontdekte dat het zo niet in elkaar zit. Dat “behouden worden” is geen salaris voor de goede werken, het is het gevolg van geloven, het effect als het ware dat met geloven wordt bereikt. Mensen die van Jezus van Nazareth te horen kregen dat hun geloof hen behouden had kregen daardoor eigenlijk ook weer een volwaardige plaats in de samenleving. Paulus schrijft ergens dat geloven je pas echt mens maakt. Dat geloof maakt ook dat je bij het Koninkrijk van God gaat behoren zeggen de Evangelieën. En daar komt Jacobus om de hoek kijken. Want hoe gaat het in het Koninkrijk van God in z’n werk. Niet zoals in de wereld die wij kennen, waar mensen apart gezet worden. Als een minister als Ella Vogelaar ontdekt dat Islamieten ook bij ons volk zijn gaan horen is de wereld voor mensen als Geert Wilders en Mark Rutte te klein. In het Koninkrijk van God gaan mensen pas echt meetellen. Daarom kan het geloof ook niet zonder werken blijven. Pas in de liefde voor de naaste wordt het geloof ook echt geloven, net zoals God in mensen gelooft, geloven wij in onze naasten. Daarin zit ook de rechtvaardigheid die Jacobus noemt, je doet alle mensen recht, alle mensen hebben hun waarde. Daarom is de uitsluiting van Islamieten zoals Geert Wilders en Mark Rutte die plegen de uiting van ongeloof in mensen en eigenlijk godslasterlijk en in elk geval in strijd van de Joods-Christelijke traditie die in Nederland zo diep geworteld is. Daarom kun je van Ella Vogelaar zeggen dat ze iets begrepen heeft van het geloven waar de Bijbel over spreekt, zeker als ze de Joods-Christelijke traditie een kenmerk van onze cultuur noemt. Gelovigen laten de komende week zien dat ze echt mensen willen insluiten in plaats van buitensluiten.