2 Korintiërs 12:1-13
Er zijn geleerden die Paulus een zeker cynisme toeschrijven. Hij spot een beetje met de indruk die de schijnapostelen gemaakt hebben op de gemeente in Korinthe. Die schijnapostelen hadden kennelijk geweldige visioenen gekregen, liepen de hemel in en uit en hadden een directe lijn met de Heer. Je komt dat soort voorgangers ook tegenwoordig nog wel tegen. Het lijkt wel of ze door je heen weten te kijken en zien alles wat je op je hart hebt al voor je het hebt kunnen zeggen. Volgens Paulus moet een echte apostel van de Heer het dus anders doen. Die heeft geen geheimzinnige krachten nodig, integendeel, Paulus roemt in zijn zwakheid. Hij is niet wonderbaarlijk genezen, hij heeft een doorn in zijn vlees, daar heeft hij last van, dat is ook te zien, maar daarvan geneest hij dus niet.
Paulus is ook niet gevrijwaard van tegenslag, het geloof in Jezus van Nazareth als de bevrijder van de dood heeft Paulus niet direct een plezierig leven bezorgd. Hij werd beledigd, in de gevangenis gezet, gegegeld, geslagen, vervolgd, verjaagd en hij leed ook nog een paar keer schipbreuk. Dat je door het geloof in de Christus ineens een succesvolle ondernemer wordt, bevrijdt wordt van verslavingen, verdriet omzet in voordeel, zijn eigenlijk schijnargumenten. Het wordt er door het geloof in Christus over het algemeen niet gemakkelijker op. Maar door te delen wordt je rijker, door te zorgen voor mensen die het moeilijker hebben dan jij is jouw last lichter geworden, door te beseffen dat je een kind van God bent wordt het gemakkelijker te geloven dat er mensen zijn die je willen helpen
.
En altijd is het ook nog waar dat gedeelde smart soms halve smart is en met een christelijke gemeente is smart te delen. Niet voor niets worden na dramatische gebeurtenissen de deuren van de dichtsbijzijnde kerk open gezet. Als we ons dan bedenken dat een apostel als Paulus, die tientallen gemeenten heeft gesticht, zijn boodschap niet bracht op grond van uitzonderlijke openbaringen dan wordt het voor ons misschien ook wel een beetje gemakkelijker om over ons eigen geloof te spreken. Over ons geloof dat de mensen in de goot daaruit geholpen kunnen worden, dat de armsten weer met ons mee zouden kunnen doen, dat mensen aan de kant weer ingeschakeld kunnen worden, dat er met vreemdelingen maaltijd gehouden kan worden. Elke dag kunnen ook wij, net als Paulus, bezig zijn gemeenschappen te vormen die werken aan die nieuwe samenleving waarvoor Paulus al de kiem legde. Dat kunnen we ook vandaag weer.