Jeremia 16:1-9
Soms kan je van verdriet geen hap meer door je keel krijgen. Alles schijnt verder nutteloos, het opstaan, het klaarmaken van eten en drinken, het wassen en kleden. Het troost dan als er iemand voor jou opstaat en je brood klaarmaakt. Profeten moeten zichzelf vaak gebruiken als voorbeeld voor het volk. Hosea moest bijvoorbeeld met een prostituee trouwen, Jesaja liep drie jaar lang op blote voeten door Jeruzalem, Ezechiël lag dagen lang vastgebonden in zijn huis. En Jeremia mocht niet trouwen. Mocht zeker geen kinderen verwekken. Maar Jeremia mocht ook geen rouwbijeenkomsten bijwonen. En geen feesten. Als er iemand was die een kind gekregen had moest Jeremia er verre van blijven. Als er mensen waren die een verwant hadden verloren mocht Jeremia niet gaan condoleren. En als er een huwelijksfeest was moest hij er helemaal vandaan blijven. Dat sympathieke menselijke gebaar om het brood te breken als troost of de beker aanreiken als troost voor de bedroefden moest ten allen tijde achterwege blijven. En waarom? Omdat dit volk geen toekomst meer had. Hier waren kinderen niet op hun plaats. Op het hoogtepunt van de koude oorlog, toen een oorlog met kernwapens een reeële dreiging vormde, vroegen veel mensen zich af of het nog wel verantwoord zou zijn kinderen te krijgen. Ook in de dagen van Jesaja had die vraag in Jeruzalem geleefd: maakte de verovering van Jeruzalem door vijandige koningen,die onontkoombaar leek, het nog wel verantwoord kinderen te verwekken? Jesaja riep toen dat een jonge vrouw een kind zou krijgen dwars tegen alle sombere verwachtingen in en dat dat het teken zou zijn dat de bevrijding door de God van Israël aanstaande zou zijn. In de jaren 60 van de vorige eeuw reageerden jongeren door zichzelf als kinderen te gaan gedragen, bloemenkinderen, vredeskinderen. Op die manier vormden zij een tegenbeweging tegen de dreigende verwoesting van al het leven op aarde. Maar in de dagen van Jeremia was er geen uitweg. Een volk dat afgoden achterna had gelopen, een volk dat zijn sexuele handelingen in dienst had gesteld van een religie, dat zich niet geschaamd had tegennatuurlijke handelingen te verrichten, handelingen die ingingen tegen de eigen natuur, homosexuele handelingen voor heterosexuelen en heterosexuele handelingen voor homosexuelen. En bovenop al die verschrikkingen werden de kinderen in het vuur geworpen als offer aan de god Moloch. Beelden van die verschrikkelijke afgoden hadden hun weg gevonden naar het hart van de Tempel van de God van Israël in Jeruzalem. De Tempel van de God die had verboden een beeld te maken van die God, de God die had geboden de naaste lief te hebben als zichzelf, te kiezen voor het leven en tegen de dood. De God die gewezen had op recht en gerechtigheid. De God die nu moest aanzien dat alles wat die God het volk had gegeven werd ontkend en verkracht. Bij dat volk moest de profeet van die God niet willen thuishoren. En pas op, in de naam van religie kunnen veel van dezelfde afwijkingen als in de dagen van Jeremia ook onder de naam Christendom gepresenteerd worden. Neem er afstand van, zorg dat je mensen lief kan blijven hebben als jezelf, zorg dat gedeeld kan blijven met de armen, met de vreemdelingen. Zorg dat ieder een plek krijgt in onze samenleving, ook vandaag weer.