Efeziërs 1:15-23
15 Daarom, en ook omdat ik gehoord heb over uw geloof in de Heer Jezus en over uw liefde voor alle heiligen, 16 dank ik God onophoudelijk voor u en noem ik u in mijn gebeden. 17 Moge de God van onze Heer Jezus Christus, de Vader in al zijn luister, u de Geest schenken die inzicht geeft in wat geopenbaard is, opdat u Hem zult kennen. 18 Moge uw hart verlicht worden, zodat u zult zien waarop u hopen mag nu Hij u geroepen heeft, hoe rijk de luister is van de erfenis die de heiligen van Hem ontvangen, 19 en hoe overweldigend groot de krachtige werking van Gods macht is voor ons die geloven. 20 Die macht was ook werkzaam in Christus toen God Hem opwekte uit de dood en Hem in de hemelsferen een plaats gaf aan zijn rechterhand, 21 hoog boven alle hemelse vorsten en heersers, alle machten en krachten en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld maar ook in de toekomstige. 22 Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd en Hem als hoofd over alles aangesteld, ten behoeve van de kerk, 23 die zijn lichaam is, de volheid van Hem die alles in allen vervult. (NBV21)
Paulus geeft hier wat weer waar hij in zijn binnenste binnenkamer voor bidt als hij denkt aan de mensen in Efeze die geloven, nou ja, als hij denkt aan alle mensen die geloven. Want het is in de waan van alle dag niet gemakkelijk om vol te blijven houden dat onophoudelijke en onvoorwaardelijke liefde eigenlijk het antwoord is op alle problemen waar we mee worstelen. De problemen zelf kunnen we meestal niet oplossen. Het lukt ons nog steeds niet om alle mensen op aarde voldoende te eten te geven, hoewel er eten genoeg is voor iedereen op aarde, bijvoorbeeld. Maar er voortdurend op hameren, niet ophouden met te ijveren voor rechtvaardigheid zal op een goede dag gaan helpen. Hulp aan de voedselbanken, de Fair Trade winkels en verzet tegen onrechtvaardige handelsstructuren om maar eens wat te noemen. Dat zien is wat Paulus voor ons wenst, en daarmee wordt zijn gebed voor de gelovigen een soort algemeen wensenlijstje waar hijzelf niet buiten staat.
Hij benadrukt overigens dat dat hoort tot het terrein van zijn persoonlijke gebeden. Paulus was niet zo’n prediker van tegenwoordig, je vindt ze in elke kerk en stroming, die een viering beginnen met een gebed dat lijkt op hun preek, dat rond de lezingen uit de Bijbel nog even als gebed voortzetten om dan na de preek die preek nog eens uitgebreid te herhalen in de voorbeden en de dankzegging. Zo moet het dus niet en zo is het dus niet bedoeld in de Bijbel. Als we God wat willen voorleggen dan meten we onze wensenlijstjes eigenlijk af aan wat we kunnen en waarmee we andere mensen lief kunnen hebben. Inzicht verschaffen, mensen iets laten zien, dat is wat Paulus kan en waar hij om vraagt. Daar is immers zijn brief aan de mensen in Efeze voor bedoeld. Dat is dus ook waar wij om kunnen vragen, eten voor iedereen.
Wij kunnen direct naar de Fair Trade winkel, om te helpen bij de acties voor een eerlijker betaling van goederen uit de arme landen, we kunnen onze politieke partijen in de gaten houden en aanspreken als het gaat om een eerlijker verdeling van rijkdom over de wereld. In de Protestantse Kerk Nederland is daarvoor ook de beweging Kerk-in-actie waar iedereen van binnen en buiten de kerk mee kan doen om handen en voeten te geven aan het Koninkrijk waar Jezus van Nazareth mee begon en Paulus de hele wereld, zoals hij die kende, voor rondreisde. We kunnen de acties van Amnesty International steunen, elke dag een brief schrijven voor een gevangene als je even tijd hebt. Dat is bidden met handen en voeten, handen om te geven en voeten om te brengen, elke dag opnieuw. En elke dag beginnen met het maken van een wensenlijstje in de stilte van je eigen binnenkamer is dan een goed begin.