Marcus 10:13-22
Geloven dat alles op de wereld ooit ten goede zal keren is bijna als een sprookje. Misschien dat alles ooit goed is geweest maar na zoveel eeuwen van oorlog, honger en ellende kun je toch bijna niet meer geloven dat er ooit een tijd zal aanbreken dat er geen sprake meer is van mensen die lijden. Alleen kinderen geloven in sprookjes en de meeste lezers van de Bijbel zijn toch geen kinderen meer. Toch roept Jezus juist op om in dit soort sprookjes te blijven geloven. En dan niet als mooie verhalen die je op een regenachtige zondag weet door te vertellen maar als een richtlijn in het leven. Daarom hoort het verhaal van de rijke jongeling bij die oproep om je open te stellen als kinderen. Alle geboden volgen is dan echt niet genoeg. Netjes leven ook niet. Maar delen wat je te delen hebt dat is de sleutel. We zijn het al eerder tegengekomen. Denken aan de mensen die het minder hebben, aan de mensen in de derde wereld, maar ook aan de mensen in je eigen omgeving. Daarom kwetste premier Balkenende zoveel mensen in onze samenleving met zijn oproep de VOC mentaliteit weer in te voeren. Die VOC immers legde de bodem voor de slavenhandel die miljoenen mensen in het ongeluk storte. Slaven werden gebracht naar Indonesië, en later uit Indonesië geëxporteerd, en die slavenhandel inspireerde weer tot de oprichting van de West Indische Compagnie die slaven bracht naar de Caraïben, Suriname en de VS. De VOC behandelde mensen als handelswaar en dat is nu net de mentaliteit van dit kabinet, maar ook de mentaliteit die we moeten kwijt zien te raken. Terug naar de mentaliteit van de kinderen, die elkaar niet pijn willen doen, die kleurenblind zijn als ze vrienden willen maken en genieten kunnen van elkaar en van de wereld. Juist als we als kinderen openstaan kunnen we samen de armoede, de vervuiling en de verkwisting bestrijden, en misschien ook de VOC mentaliteit de wereld uit helpen.