Psalm 51:1-11?
De afgelopen dagen is er heel wat afgezongen in afwachting van deze zogenaamde Aswoensdag. En uitgerekend op deze Aswoensdag zingen we mee met Koning David in een lied dat hij zong toen hij met Batseba geslapen had en daarover door Nathan de profeet was onderhouden. Het is de eerste dag van de 40 dagen die ons nog resten tot de Pasen. Een tijd van soberheid en inkeer, vanouds een tijd waarin men zich onthoud van uitbundige feesten, maaltijden en drinkgelagen. Maar waar komt de as op Aswoensdag nu vandaan?. Actieve leden van de Rooms Katholieke kerk halen een zogenaamd askruisje, met wat as tekent de pastoor een kruisje op het voorhoofd van de gelovigen. We hebben in de afgelopen weken het boek Ester gelezen en ook daar kwam as in voor dat op het hoofd werd gestrooid als teken van rouw. De as van vandaag is bijzonder. Het is een oude Rooms Katholieke traditie die verdriet, soberheid verbind met vreugde. Een week voor? Pasen is het immers Palmzondag. En op die zondag krijgen de Rooms Katholieken een palmtakje dat als herinnering aan het koningschap van Jezus van Nazareth onder het kruisbeeld thuis haar plaats vindt. Maar nu aan het begin van de Vasten wordt het verbrand en met die as krijg je je kruisje. Pasen wordt zo niet alleen een teken van opstanding van Jezus van Nazareth maar ook een teken van nieuw begin. Na elke rouwperiode komt vreugde. Ook de Psalm van vandaag zingt daarin mee. Het was natuurlijk niet netjes van de rijke David om voor zijn genot de vrouw van de arme buurman te nemen. Dat klopte van geen kant. De profeet had de prachtige gelijkenis verteld van de rijke man die zijn omvangrijke kudde niet wilde verkleinen om een gast te eten te geven, maar het enige lam van zijn buurman liet slachten. David zingt dat hij het eindelijk snapt en dat hij een zuiver hart en een nieuwe geest nodig heeft om de Liefde voor de mensen, de liefde voor zijn volk, tot uitgangspunt voor zijn leven te maken. Zo mogen we de vastentijd in, ons bewust dat we ons lang niet altijd door de liefde laten leiden maar vooral door wat we zelf aan plezier willen. Maar ook door het besef dat ons laten leiden door de liefde oneindig veel vruchtbaarder is en dat we daar elk moment van elke dag opnieuw mee mogen beginnen. Zelfs in de vastentijd maakt dat ons aan het zingen.