Handelingen 18:1-11
Paulus en de vrijheid van meningsuiting. Die Paulus kreeg overal conflikten en in een paar hoofdstukken hebben we al een paar kunnen lezen hoe hij in de gevangenis belandde of bijna in de gevangenis terecht kwam. Ook in Korinthe ontstonden er allerlei conflicten. Maar daar was een oplossing voor. Misschien dat Paulus die oplossing vond bij Priscilla en Aquila, riemensnijders net als hij zelf. Ze kwamen uit Rome, maar op last van keizer Claudius moesten alle Joodse volgelingen van Christus de stad verlaten in het jaar 49. Volgens die keizer hadden die Joden onder aanvoering van hun leraar Chrestos een opstand uitgelokt. Gewoon gaan en een andere stad zoeken zullen Priscilla en Aquila gedacht hebben. In Korinthe komen ze nota bene de Apostel Paulus tegen en die namen ze in huis. Net als Silas en Timotheüs die later aankwamen. Maar ook in Korinthe braken allerlei conflicten uit. Wegwezen moet Paulus gedacht hebben, dat is de beste remedie. Hij besloot uit de synagoge weg te blijven en voortaan de mensen te vertellen over Jezus van Nazareth in het huis van Titius Justus, naar de naam te oordelen een bekeerde Heiden, wiens huis naast de Synagoge lag. Het gevolg was dat zelfs de leider van de Synagoge, Crispus, met al zijn huisgenoten volgeling werd van Jezus van Nazareth. En Crispus was een welkome kracht want als leider van de Synagoge moet hij goed thuis zijn geweest in de geschriften van het Oude Testament. Die geschriften werden bij elke bijeenkomst gelezen en uit die geschriften werd geleerd waarom Jezus van Nazareth eigenlijk de messias, de gezalfde bevrijder, genoemd kon worden. Bang om je eigen verhaal te vertellen hoef je dus niet te zijn. Ook niet als je in een omgeving verkeerd waar iedereen over je heen valt omdat ze wat anders geloven. Ook niet als mensen zich verzetten omdat ze bang zijn hun positie te verliezen. Dat verhaal van de manier waarop Jezus van Nazareth het heb Uw naaste lief als Uzelf in de praktijk bracht is sterk genoeg. Dit verhaal over het verblijf van Paulus in Korinthe probeert dat duidelijk te maken. Hier geen gevangenis maar een eigen huis waar Paulus met de jonge gemeente bijeen kon komen om het verhaal te vertellen en samen de gemeenschap te vieren. Denk nu niet dat Paulus aan de lopende band nieuwe bekeerlingen heeft gedoopt. In de anderhalf jaar dat Paulus in Korinthe heeft gewerkt bleef dat beperkt tot Crispus en zijn huisgenoten, Gajus en een zekere Stefanas. Het verhaal en het vieren van de gemeenschap moet genoeg zijn. Het is dan ook aan de gemeente van Korinthe dat Paulus later zijn brieven kan schrijven waarin ook het beroemde lied over de liefde staat. Want niet het succes van Paulus of welke prediker staat voorop, maar de liefde van de ene mens voor de andere, zoals Jezus van Nazareth ons dat voorgeleefd heeft. Daar sprak Paulus over, daar mogen ook wij over spreken.