Prediker 7:8-14
In deze dagen zien we onophoudelijk voorbeelden van de waarheid van Prediker. Toen in Amsterdam een voormalig advocaat dood in bad werd gevonden waren de speculaties dat zijn dood iets te maken had met zijn getuigenis in een strafzaak niet van de lucht. Uit de voorlopige doodsoorzaak bleek dat echter niet. Drugs die gebruikt worden om de pret in het leven te verhogen bleken de oorzaak en de handelaren en producenten van die drugs konden snel worden gevat door de politie. Lucht en leegte bleek de pret en het najagen van wind, maar de rusteloosheid waarmee de media zich op de dood van de voormalig advocaat hadden gestort bleek inderdaad in het hart van dwazen te hebben geheerst. Ook op de Amsterdamse school waar een jongen van 16 gestoken werd met een mes bleek de rusteloosheid tot bizarre dwaasheid te hebben geleid. Uit de getuigenissen van jongeren in de dagen er na bleken er toch op die school minder dwazen rond te lopen dan uit de moord zou kunnen worden afgeleid. De jongeren hadden eerst de dader aangehouden en overgedragen aan de politie om vervolgens afstand te nemen van aggressief gedrag ook als je ruzie hebt. Sommige scholieren vroegen zelfs om detectiepoortjes om mogelijke daders tegen hun eigen rusteloosheid en kwaadheid te beschermen. Veel ouders zullen zich afvragen waar de tijd gebleven is dat zij rustig en met een veilig gevoel naar school gingen. Het is dwaas daarnaar te vragen zegt de Prediker. En Prediker heeft gelijk. Sinds de dagen van de oude Grieken, toen Plato klaagde over de houding van jongeren, wordt er in elke generatie geklaagd over de houding van de jeugd. De nozems uit de jaren 50 zijn nu, een paar jaar nadat ze met pensioen zijn gegaan, tot hangouderen uitgegroeid, maar iedereen lijkt de nozems met hun brutaliteit en geluidsoverlast te zijn vergeten. Er zijn daarna toch ook tijden geweest dat de politie elk weekeinde de binnenstad van Amsterdam met de wapenstok moest ontdoen van relschoppende jeugd. Met die tijden vergeleken is het tegenwoordig rustig, ondanks het zinloze geweld dat van tijd tot tijd de rust verstoord. We moeten dus leren van de goede dagen waarop rust en wijsheid het leven lijken te besturen. Dat er slechte dagen zijn moeten we dan maar op de koop toe nemen. Het enige dat we kunnen doen is ons om elkaar bekommeren, luisteren naar jongeren die met hun woede en kwaadheid geen weg weten en proberen met hen verstandige wegen te vinden om hun kwaadheid te uiten en hun problemen op te lossen. Juist op de vele scholen voor voortgezet onderwijs zijn er veel leraren die dat dag in dag uit proberen. Niet altijd met succes, maar meestal wel. Ze verdienen de steun en de aandacht van volwassenen en leerlingen en de steun en waardering van de politiek, dat brengt wellicht nog meer rust.