Prediker 4:1-6
Dat is dus wat de Prediker zag toen hij keek naar de onderdrukten. De doden zijn nog beter af want die merken niets meer van de ellende, net als de kinderen die nog niet geboren zijn, die kinderen hebben nog geen weet van het onrecht dat er wordt begaan onder de zon. Mensen zijn ook niet begaan met onderdrukten ze zijn alleen bezig met hun eigen gewin stelt de Prediker. Alles wat ze bereiken komt door hun afgunst of jaloezie, als een ander het maar niet beter krijgt. En dat is nu net najagen van wind, want alles wat je voor jezelf najaagt heeft uiteindelijk geen nut, je bent beter af met een handvol rust. Jezus van Nazareth zou er later op wijzen dat je beter een goede maaltijd met armen kunt houden dan met rijken. Die armen zullen je dankbaar zijn en bereid te delen met jou als het jou eens wat minder gaat. Die rijken worden alleen maar jaloers en vernederen je als je niet uitkijkt. Een dwaas doet natuurlijk helemaal niets maar een handvol rust is altijd nog beter dan gezwoeg en geslaaf op niks af. In onze dagen van haast en prestatiedrang zijn we de wijsheid van Prediker helemaal kwijt geraakt. Wie geen carriere wil maken, wie geen macht of rijkdom wil vergaren, wie niet de eerste en de beste wil zijn in zijn of haar bezigheden loopt de kans voor gek te worden verklaard. Dag in dag uit zien we wedstrijden en competities als voorbeeld van hoe we zouden moeten leven. De beste zanger of zangeres, het mooiste vrouwelijke of mannelijke model, de deelnemer aan de quiz die het meeste weet en zeker niet de zwakste schakel is. Het kan niet op, in de film en toneelwereld worden de beste acteur en actrice gekozen, in de boekenwereld de beste schrijvers en de beste boeken, onder architecten de beste ontwerpers. Iedereen kan chef kok worden in het duurste restaurant als je maar de wedstrijd weet te winnen. De wedstrijden lijken niet op te kunnen en veel mensen worden dag in dag uit op hun werk of in hun straat aan vergelijkbare wedstrijden onderworpen. Zelfs de beste hulpverlener en de beste vrijwilliger worden met prijzen beloond. De tranen van de onderdrukten blijven, de hulp aan de vervolgden in Birma blijft beperkt tot een eenzame diplomaat die met de generaals en de oppositieleidster praat. Geen teams met advocaten die eerlijke processen voor de vervolgden afdwingen, geen financiën om de gederfde inkomsten voor arme protesterenden te compenseren, geen voedselhulp voor de hongerenden. We mogen in eigen land wat protesteren met een boycot van een oliemaatschappij, de Total. Onze regering verbied de handel door Total in ons land niet, ook zij zetten zich in het koor van protesterenden die de handen in de mouwen laten, in plaats van de onderdrukten echt bij te staan. Wat Prediker heel lang geleden opschreef gebeurd ook vandaag de dag, het moet ons toch aan het denken zetten.