Johannes 8:37-47
Wie durft zich tegenwoordig nog vader noemen? De vader die zijn twee kinderen bij de hand neemt en ze meesleurt onder de trein? De vader die samen met zijn vrouw zijn kinderen dodelijke medicijnen geeft en ook zelf probeert een eind aan zijn leven te maken? Jezus van Nazareth heeft het ook over mensen die in de naam van hun Vader hem proberen te doden. Volgens hem is de echte Vader te herkennen aan de Liefde voor het leven die die vader geeft. Ook al ga je door het zwartste dal dat voorstelbaar is de Liefde houdt je op de been zong ooit een Psalmdichter. Daar mogen we altijd opnieuw op vertrouwen. Ook al lijkt er geen enkel uitzicht meer te zijn er is altijd een toekomst in het leven. Wij laten ons echter maar al te gemakkelijk leiden door regels en verwachtingen die met de Liefde niet van doen hebben. Je hoort als ouder ook na een scheiding kinderen op te voeden en de kinderen regelmatig te zien. Het is een regel die aannemelijk klinkt en dat vaak ook is. Maar als deskundigen en uiteindelijk een rechter van mening is dat dat niet voor jou geldt dan vraagt de Liefde voor kinderen dat je je daar bij neer legt. En dat je van je kinderen houdt en ze niet ziet uit liefde voor hen moet je dan maar opschrijven en het ze laten lezen als ze er aan toe zijn. Je laten leiden en je kinderen laten lijden door je gekwetste eigenwaarde is je laten leiden als een kind van de duivel. Ook het maken van schulden kan je doen belanden in een schijnbaar zwart gat. Voor verantwoordelijke mensen die hard werken zijn immers ook schulden altijd oplosbaar? Ook dat kan een leugen zijn. De verleidingen zijn groot en tegenvallers zijn meestal niet je eigen fout. Job heeft ons dat hoofdstuk na hoofdstuk voorgehouden. We hebben in ons land een heel stelsel van schuldhulpverlening en schuldsanering. We zouden wel wat meer waardering kunnen hebben voor mensen die dat proces tot het einde toe volhouden, maar de liefde voor onze naaste moet wel maken dat zij niet onder jouw wanhoop en uitzichtloosheid hoeven lijden maar mee mogen helpen er weer uit te komen. God als Vader erkennen, en we hebben immers gelezen dat alle mensen Gods kinderen zijn, betekent dat we elkaar liefhebben en kiezen voor het leven. De fatsoensregel uitdragen dat iedereen altijd weer opnieuw kan beginnen en dat mensen die struikelen op de levensweg een hand mogen krijgen om ze te helpen weer op te staan is dus leven in de Geest van de Vader van de Liefde.
?
?