1 Korintiërs 3:1-9a
Â
De verdeeldheid die de christenheid sinds de dagen van Paulus teistert is ook vandaag te dag volop te zien. Soms is dat wel aardig vooral als culturele uitingen via de televisie onze wereld verreiken. Zo kunnen we elk jaar rond Kerst en Pasen kerkdiensten uit Italië, Duitsland, Frankrijk, België, Spanje en Engeland zien. De Engelsen laten soms ook beelden uit Afrika, India en Azië zien. Natuurlijk ontbreken de Rooms-Katholieken, Protestanten en Anglicanen met hun verscheidene tradities niet. Maar al die verschillen zijn de verschillen zoals die tussen groepen mensen in deze wereld kunnen bestaan. Of we nu onderscheid maken tussen Allochtonen en Autochtonen, tussen Nederlanders, Antillianen, Turken en Marokanen of tussen Katholieken en Protestanten volgens Paulus doe je met het maken van dat soort onderscheid eigenlijk voortdurend hetzelfde. Je bent met het maken van dat soort onderscheid nog lang niet op de weg van Jezus van Nazareth. Het onderscheid dat Jezus van Nazareth maakt is dat tussen rijken en armen, tussen gelovigen en ongelovigen. Met gelovigen worden die mensen aangeduid die zich bekommeren om hun naasten. We hebben het hier al vaak gehad over de naakten kleden, de hongerigen te eten geven, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken, kortom zorgen voor de minste broeders en zusters van Jezus van Nazareth. Eigenlijk zien we ook daarin het verschil tussen arm en rijk, tussen machtig en onmachtig verdwijnen. In het Koninkrijk van Jezus mag immers iedereen meedoen. Natuurlijk kan er op allerlei manieren over het verhaal van Jezus worden verteld. Paulus geeft het al aan, hij kwam langs om de boodschap te brengen, Apollos zorgde dat het een manier van leven werd. En om dat laatste gaat het. Religie, ook al gaat het zo te horen om het verhaal van Jezus van Nazareth, kan ook aanzien en macht brengen. Let maar eens op de pracht en praal die ook tijdens de Kerst en Pasen te zien zal is. Let eens op hoe sommige zogenaamde predikers of kerkvorsten zich voor laten staan op hun positie. Paulus maakt zich onbelangrijk, het maakt niet uit wie plant of begiet. Uiteindelijk gaat het er om je naaste lief te hebben als jezelf, dat moet dan ook te zien zijn. De komende jaren moeten we de landbouwsubsidies afschaffen is al een tijd geleden afgesproken, maar onder deze regering hoor je er niets meer van. Misschien dat nu de financiële crisis als excuus wordt gebruikt. Het zal in elk geval verzet te zien geven, maar we moeten dus ook zichtbaar maken dat de armen in de wereld hun producten tegen een eerlijke prijs op onze markten kunnen verkopen. We zullen echt wat moeten doen aan het wegwerken van verschillen anders dringen de verschillen tussen arm en rijk zichzelf op, juist van die verschillen moeten we af, aan het werk dus.
