Jesaja 66: 18b-24
Soms is de vraag waarom er toch zoveel politiek zit in de uitleg van de Bijbel. Het gaat toch om je eigen zaligheid, je eigen geloof, je eigen heil? Het gedeelte dat we vandaag lezen bepaald ons maar weer eens bij het feit dat het in de Bijbel nooit echt om je eigen geluk gaat, maar om een aarde die voor alle mensen ontdaan is van haar chaos en een leefbare aarde voor alle mensen is geworden. En de aarde zo inrichten is politiek. Daarvoor worden mensen opgroepen hun eigen belang, zichzelf daarmee ook, op te geven en daaraan ondergeschikt te maken. Alle landen en volken worden opgeroepen om samen te doen en de luister van God te zien. Wat is dan de luister van de God van Israël? Dat hebben we eerder in het boek van de profeet Jesaja kunnen lezen en dat kunnen we overigens ook in de hele Bijbel telkens weer lezen. De luister van de God van Israël is dat Hij samen met mensen optrekt en hen bevrijdt uit de slavernij, dat Hij een volk vormt dat een land krijgt waar het goed is te leven, overvloeiende van melk en honing. En dat volk zal zorgen voor de zwaksten onder hen, de hongerigen voeden, de armen recht verschaffen, dat is het geschenk van God aan Israël en door Israël aan alle volken op aarde. Of de hongerigen worden gevoed en allen ook echt mee mogen doen is de toets voor de vraag wie er uiteindelijk mee mogen doen en wie niet. Alle volken worden opgeroepen, hier worden de volken genoemd waar Israël kennis mee gemaakt heeft, volken tot in Afrika toe en zeker alle volken rond de Middellandse zee. Het zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde worden. Niet zomaar, niet zonder strijd en verzet, er zullen er zijn die zich verzetten en dat verzet met de dood moeten bekopen. Maar uiteindelijk zullen alle volken zich wenden tot Jeruzalem, de term die in de Bijbel voortdurend gebruikt wordt voor het beeld dat elk volk op aarde zich zal inrichten naar de wegwijzers die aan Israël in de woestijn werden meegegeven, houd van je naaste als van jezelf. Daar ligt het vieren van alles wat nieuw wordt met de nieuwe maan, een oude Israëlische feestdag, daar is de rustdag elke zeven dagen die bevrijdt van de slavernij van de arbeid, die feestdagen zullen door alle volken op aarde gevierd worden. Met die zevende dag waren we aardig op weg, de tegenstanders van delen, van zorgen voor de zwaksten zijn in onze dagen een campagne begonnen om die rustdag af te schaffen zodat iedereen weer slaaf kan worden van productie en consumptie. Ze doen dat onder de valse leus van vrijheid om te consumeren, we moeten mogen werken wanneer we willen en kopen wanneer we willen. Dat het verslavend werkt ontgaat hen. Jesaja roept ons op om een andere weg in te slaan. De weg van het bevrijden van de arbeid van de slavernij, het in de vrijheid stellen van mensen, ter eer van God. Jezus van Nazareth heeft ons laten zien hoe daar vandaag al mee kan worden begonnen.