Efeziërs 2:11-22
Paulus en de andere apostelen zaten aanvankelijk met een groot probleem. Het volk Israel had vanouds de Tora, ooit in de Woestijn ontvangen, die de wet zou moeten bevatten voor het volk. Die was, zoals dat met wetten gaat, in de loop van de tijd uitgegroeid en aangevuld met ontelbare regels en regeltjes. Voor iedere situatie was een nieuwe toepassing bedacht die op zich dan weer een nieuw regeltje werd. Jezus van Nazareth had er herhaaldelijk op gewezen dat de liefde uit dat systeem was verdwenen. Het doel van die Tora, die het volk in de Woestijn had ontdekt, was verdwenen. Dat doel was een eenvoudig stelsel van gedragsregels te geven waarmee mensen samen een gemeenschap konden vormen. In de woestijn ben je immers bij uitstek op elkaar aangewezen en kun je niet overleven als je het niet echt samen doet. Houden van je naaste als van jezelf is daarom een goede samenvatting.
Na het verdwijnen van Jezus van Nazareth kwamen er heel veel mensen op zijn nieuwe beweging af. Heidenen waren het ook die van de God van Israël noch van wat de Judeeërs de geboden noemden iets afwisten. Om die nu te belasten met dat systeem van wetjes en regeltjes ging de apostelen, en ging met name Paulus toch iets te ver. Daar zou geen gemeenschap uit groeien. Ze kwamen niet om hert mensen moeilijk te maken maar om mensen te bevrijden aan de gevangenschap van zelfgemaakte goden die door mensen gevoed moesten worden en die je het zicht ontnamen op de armen en de minsten in de samenleving. Zet de liefde centraal en mensen snappen weer waar het in het leven om gaat. Met dat leven in Liefde werd de muur van vijandschap tussen Joden en Heidenen afgebroken. Wie opgegroeid is met het systeem van regeltjes en wetten moet er vooral mee doorgaan maar wie dat niet kent zal de liefde moeten leren kennen is de boodschap van Paulus.
Dat bouwt een nieuwe Tempel op waar de Tora weer centraal staat, zoals in de woestijn was bedoeld. Het fundament is gelegd door die Tora en de Profeten die eeuwenlang het onrecht aan de kaak stelden. Daarom werkt een discussie over normen en waarden ook niet. Dat wordt een discussie over stropdassen en hoe oud je moet zijn om te blijven zitten in de tram. De discussie gaat niet over het doel, hoe we een dragelijke samenleving vormen waar iedereen zonder angst en zonder geweld aan kan mee doen. De discussie over normen en waarden geeft voeding aan de angst en vreemdelingenhaat, waar een populist eens negen zetels in de kamer mee haalde. Werkelijk een rechtvaardige samenleving vormen waar de muren van vijandschap zijn afgebroken is moeilijker, maar ook meer de moeite waard. Het mooiste is dat we er elke dag opnieuw mee mogen beginnen, ook vandaag.