U zult het met eigen ogen zien

2 Koningen 6:24-33

In een oorlog gebeuren de meest gruwelijke dingen. De verhalen er over worden nog eeuwen later verteld. Zo wordt in ons land eind augustus het ontzet van Groningen gevierd en begin oktober de victorie voor Alkmaar en het ontzet van Leiden. Ook over de mensen in die laatste stad worden gruwelijke verhalen verteld. Ook daar zou het eten van mensenvlees zijn voorgekomen omdat alles schoon op was. In dit verhaal krijgt Elisa de schuld. Hij was het die het leger van Aram zo misleid had dat het vernederd werd en lange tijd niet meer in Israël durfde binnenvallen. In Aram konden ze zijn bloed wel drinken en de koning van Israël had bedacht dat toegeven aan die woede wel eens de redding van Israël zou kunnen betekenen. Maar Elisa wijst er nog eens fijntjes op dat zoals de waard is hij de gasten vertrouwd. Politici die de mond vol hebben over de schanddaden van vreemdelingen zijn kennelijk zelf niet vrij van schuld aan dat soort schanddaden.

We zullen het telkens opnieuw moeten leren. Elisa blijft vertrouwen op God. Als de nood het hoogst is dan moet de redding wel nabij zijn. Onverschrokken treedt hij zijn belagers tegemoet. En wie blijft vasthouden aan geweld en onrecht om geweld en onrecht te bestrijden zal er zelf door omkomen. Dat is de les die Elisa de adjudant van de koning wil leren en dus ook aan ons wil leren. En nemen wij die les ter harte? Het lijkt er niet op. De vooroordelen over de kinderen van vreemdelingen blijven ons in de oren klinken alsof het de grootste waarheden zijn. Ongelovig klinken de vragen van journalisten als onderzoekers de vooroordelen ontzenuwen en aantonen dat niet de eigen cultuur tot misdaden leidt maar dat het de aanpassing aan onze cultuur is die de schuld draagt. Als wij iemand als crimineel blijven bestempelen en hem uitsluiten van opleiding, werk en toekomst dan rest hem niet anders dan zich aan te passen aan wat wij hem toedichten en te vervallen tot de criminaliteit die wij van hem verwachten.

Zelfs een uitstekend voorbeeld als de huidige burgemeester van Rotterdam wordt niet vertrouwd om zijn afkomst en het kost hem soms zichtbaar moeite te blijven wie hij wil zijn en niet te vervallen tot wat de laffe angsthazen beweren dat hij zou moeten zijn. Voor mensen die in de ellende zitten die ook de bewoners van Samaria overkwam is de les dat alle ellende uiteindelijk over gaat als men samen de ellende weet te weerstaan, als men tot het einde toe weet te blijven delen wat men heeft, tot het laatste toe. Na het ontzet van Leiden wordt ook het ontzet van Alkmaar gevierd, daar werd de kiem gelegd van wat zou uitgroeien tot wat nu onze welvarende rechtstaat is. Willen we die rechtstaat en die welvaart behouden dan zullen we bereid moeten zijn te delen wat we hebben en de mensen die in ons land wonen echt recht te doen. Daar kunnen we vandaag mee beginnen.

Plaats een reactie