Zet hun een maaltijd voor

2 Koningen 6:8-23

In heel veel beschouwingen kom je de suggestie tegen dat het advies van Jezus van Nazareth om zelfs je vijanden lief te hebben iets geheel nieuws was en dat je dat alleen bij hem terug zou vinden. In het gedeelte dat we vandaag lezen zien we dat ook de Profeten van Israël al hebben geprobeerd de liefde waartoe God had bevolen ook te doen uitstrekken naar de vijanden van Israël. In het verhaal dat we vandaag lezen doet Elisa twee dingen. Hij beschermt de bevolking van Israël en het leger van Aram. In een oorlog worden niet alleen soldaten het slachtoffer maar vooral ook de gewone bevolking. Als het gaat om Afghanistan denken wij over het algemeen in de eerste plaats aan de tientallen soldaten van ons eigen leger die daar gesneuveld zijn maar we herdenken niet de honderden, misschien duizenden, Afghaanse vrouwen, kinderen en mannen van allerlei leeftijden die daar zijn omgekomen. Al helemaal niet denken we aan de vijanden die bij die oorlog tot nu toe omgekomen zijn.

Dat laatste is ook erg moeilijk. Het heeft tientallen jaren geduurd voordat in Nederland Duitsers werden toegelaten bij herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog. Dat terwijl er toch ook Duitsers zijn geweest die zich in de Tweede Wereldoorlog samen met Nederlanders hebben verzet tegen de Nazi praktijken. Elisa zorgt dat de legers van Aram steeds op lege plekken komen. En een anarchistische slagzin luidt: “Als niemand naar de oorlog gaat, wordt er ook niet gevochten”. Het is een Bijbels gegeven leert ons dit verhaal .Uiteindelijk brengt zo’n verzetsdaad ook jezelf in gevaar. Elisa dreigt gevangen genomen te worden maar weet de soldaten van Aram mee te nemen naar Samaria waar het hoofdkwarties van Israël is en waar de koning woont. Daar worden de vijandelijke soldaten niet gedood maar krijgen ze een maaltijd. Ondanks de plunderingen van het land, die hoorden immers bij oorlogen in de tijd van Elisa, krijgen de soldaten van Aram het voedsel waar ze op uit waren om niet.

Delen van wat je hebt, zelfs met je vijanden, kan uiteindelijk de vrede brengen,  want, zo staat geschreven, de Aramese benden deden geen invallen meer in Israël. Is dat liefhebben van vijanden dus een zachtaardig idealisme waarvoor in een harde samenleving geen plaats is? Het geweld waar het kwaad zich van bedient zal inderdaad soms met kwaad beantwoord worden. Maar het kwade kan nooit het goede voortbrengen. Als het goede ontbreekt zal een conflict ook nooit ten goede keren. Daarom zal in Afghanistan ook onderhandeld en gesproken moeten worden met de Taliban, daarom zullen Palestijnen en Israëli rond de tafel moeten gaan zitten en een overeenstemming moeten bereiken, daarom zullen Amerika en Cuba samen moeten gaan werken aan vrede en welvaart voor de regio. Daarom mogen we blij zijn met het nucleare accoord met Iran. Daarom zullen wij om vrede en gerechtigheid moeten blijven vragen zolang we horen van oorlogen en geruchten van oorlogen.

Plaats een reactie