De achterblijvende leerlingen

Handelingen 13:42-52

Soms staan er merkwaardige verhalen in de Bijbel. Verhalen waarin elke logica lijkt te ontbreken. Neem nu dat verhaal over het bezoek dat Paulus en Barnabas brengen aan de synagoge in het Pisidische Antiochië, in het hart van het huidige Turkije. Paulus preekt daar op zijn eigen bijzondere manier, waarbij de hele Hebreeuwse Bijbel ter sprake komt en ook de jongste geschiedenis van Johannes de Doper tot aan de kruisiging en opstanding van Jezus van Nazareth. In de Synagoge waren naast de Joden ook Heidenen die wel meevoelden met de Joden, graag naar hun verhalen luisterden en soms ook zelf Jood werden. Die Heidenen werden Jodengenoten genoemd. Was het nu omdat Paulus benadrukte dat in Jezus van Nazareth het heil van God voor alle volken toegankelijk werd? Paulus en Barnabas werden in elk geval gevraagd de week er op terug te komen om er verder over te praten en dan gebeurt er iets vreemds, de hele stad loopt uit om dat verhaal te horen. Een verhaal dat begonnen is bij de bevrijding van een groep slaven uit Egypte. Nu was ook de Romeinse samenleving gebaseerd op slaven dus het leggen van de verbinding tussen die bevrijding en de heerschappij van die God over alle volken was wat je noemt revolutionair. Het bevrijden van slaven in het Romeinse Rijk was het omverwerpen van de hele samenleving. Toch loopt een hele stad uit om die boodschap te horen. Het is geen wonder dat de leiding van de Joodse Synagoge spaans benauwd wordt en dat ze uit alle macht proberen bij de elite van de stad Paulus en Barnabas in discrediet te brengen en duidelijk te maken dat zij daar niet bij horen. Die elite van de stad, met name de voorname vrouwen, had te veel profijt van hun slaven om hen zomaar te laten gaan. De rest van de samenleving had echter in toenemende mate last van de slaven. Hoe meer slaven er te werk konden worden gesteld hoe minder werk er over bleef voor de vrijen die betaald moesten worden. Bevrijding van slaven betekende dus direct ook bevrijding van de vrijen, bevrijding van de armen had Lucas al eens verteld was dat wat Jezus van Nazareth zijn volgelingen had opgedragen. Maar Paulus en Barnabas doen wat Jezus van Nazareth zijn volgelingen had opgedragen als ze ergens niet welkom bleken, ze schudden het stof van hun voeten en vertrokken. In dat Pisidische Antiochië lieten ze echter een bloeiende gemeente achter die kennelijk hun gemeenschap ging in richten in de geest van Jezus van Nazareth. En wij dan? Hoe richten wij onze samenleving in? Zorgen wij voor een eerlijke verdeling tussen rijk en arm? De woonsubidie voor de rijken wordt door velen beschermd, hoe onrechtvaardig die ook uitwerkt. Lonen moeten worden gematigd en bonussen blijven buiten beschouwing. Studenten mogen het gelag betalen en wij lopen het risico dat onze meest briljante landgenoten hun heil in het buitenlang gaan zoeken waar ze meer kunnen verdienen en minder hoeven terug betalen. Ook voor mensen in onze dagen die niet tot de rijken behoren klinkt de boodschap van Paulus zo gek nog niet, als we alle volken betrekken bij de verdeling van welvaart en welzijn en vrede als uitgangspunt op aarde nemen dan kan iedereen leven en meedoen aan de samenleving van de hele wereld. Daar moesten we ook vandaag dan maar weer aan gaan werken.

Plaats een reactie