Ik wil voor u zingen en spelen.

Psalm 57

Nog 40 dagen en het is Pasen. In de kerk gaat men zich voorbereiden op het Hoogfeest van Pasen. En omdat voor Pasen eerst Goede Vrijdag komt, met de kruisiging en het lijden van Jezus van Nazareth, zijn deze dagen bij uitstek een periode van bezinning op het lijden van de mensen. De woensdag van het begin van deze bezinningstijd heet aswoensdag. In het Oude Testament vinden we het gebod dat voor de Pasen het huis helemaal schoongemaakt moet worden en alle oude etensresten verbrand moeten worden. Wij hebben een keuringsdienst van waren die overal uiterste verkoopdata op laat zetten maar eeuwen voordat de wetenschap ons leven ging beheersen wisten ze al dat je eten niet onbeperkt kunt bewaren. Als herinnering hieraan verbranden ze in sommige kerken de palmtakjes die thuis bij een kruisbeeld worden gezet als herinnering aan het eeuwige groen dat ons te wachten staat. Wij zingen vandaag een Psalm met de kerken mee. Een bijzondere Psalm die in twee delen uiteenvalt. Hij hoort bij het verhaal dat in het vierentwintigste hoofdstuk van het eerste boek Samuel wordt verteld. Daar waar David vlucht voor koning Saul en weigert om zijn eigen koning te doden ook al wil die koning hem wel doden. In de woestijn waar David heen is gevlucht wordt de Wet van gij zult niet doden herinnert en in de praktijk gebracht tegen alle gewoonte in. Wordt daarom in het eerste deel de angst voor de vervolging bezongen in het tweede deel van deze psalm klinkt bijna nog de carnavalsmuziek door die de hele wereld van vreugde en blijdschap wil doordringen. In de nacht van de vervolging klinkt de roep om de zon wier glorie de hele aarde kan vervullen. Daarvoor zou je met harp en lier het morgenrood wel willen wekken. De dag die aanbreekt na een angstig doorwaakte nacht is daarom het symbool geworden van een nieuw leven, van de overwinning op de dood. Het zal veel mensen aanspreken de komende tijd. Wij leven immers ook in een angstige tijd. Dag in dag uit zakken de beurskoersen, neemt de handel af en worden meer en meer mensen ontslagen. Veel mensen vragen zich af of ze hun pensioen nog wel zullen krijgen en hoeveel het zal worden verlaagd. Veel mensen vragen zich af wanneer ze hun werk zullen verliezen en of ze dan hun huis nog wel zullen kunnen blijven betalen. Praatjes dat morgen alles wel weer beter zal worden helpen dan niet veel. Gelovigen hebben in donkere tijden maar één houvast. Alleen als we samen doen en bereid zijn alles samen te delen kunnen we overleven, dan komt er weer een samenleving waar iedereen ook echt mee kan doen. Dan maakt het niet meer uit wie je bent en hoe rijk je bent, dan telt alleen of je de ander lief kunt hebben. We kunnen vandaag beginnen daarin te oefenen.

Plaats een reactie