Rechters 2:6-15
6 Toen Jozua de volksvergadering had ontbonden, waren de Israëlieten erop uitgetrokken om het land in bezit te nemen, elke stam &1 het gebied dat hun was toegewezen. 7 Zolang Jozua leefde, had het volk de HEER gediend. Ook na zijn dood waren ze de HEER blijven dienen zolang de stammen werden aangevoerd door Jozua’s leeftijdsgenoten, die getuige waren geweest van de grootse daden die de HEER voor Israël had verricht. 8 Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van de HEER, was gestorven toen hij honderdtien jaar oud was. 9 Hij was begraven in het gebied dat hem was toegewezen: in Timnat-Cheres in het bergland van Efraïm, ten noorden van de Gaäs. 10 Toen ook zijn leeftijdsgenoten met hun voorouders waren verenigd, kwam er een volgende generatie, die niet vertrouwd was met de HEER en wat hij voor Israël had gedaan. 11 De Israëlieten begonnen te doen wat slecht is in de ogen van de HEER: ze gingen de Baäls dienen. 12 Ze keerden de HEER de rug toe, de God van hun voorouders, die hen uit Egypte had geleid, en begonnen achter andere goden aan te lopen die werden vereerd door de volken waartussen ze woonden. Door voor die vreemde goden te buigen krenkten ze de HEER. 13 Ze keerden hem de rug toe om Baäl en de Astartes te dienen. 14 Toen ontstak de HEER in woede tegen de Israëlieten. Hij leverde hen uit aan roversbenden en aan de hen omringende vijanden, zodat ze daartegen geen stand meer hielden. 15 Telkens als ze iets tegen hun vijanden ondernamen, werkte de HEER hen tegen, zoals hij hun gezegd en gezworen had. Steeds weer kregen de Israëlieten het zwaar te verduren. (NBV)
Na de Tweede Wereldoorlog wisten de mensen het zeker. Er zou nooit meer oorlog komen. Nooit zou een dictator of een dictatoriale regering de kans krijgen om grote groepen inwoners af te slachten zoals dat in de Tweede Wereldoorlog was gebeurd. En vluchtelingen die om wat voor redenen dan ook werden vervolgd zouden niet meer teruggestuurd of geweigerd worden zoals voor de Tweede Wereldoorlog gebeurde, maar opgevangen en beschermd. Er werd een organisatie van landen gesticht die door overleg problemen zou moeten oplossen en nieuwe landen moest helpen. De Verenigde Naties. Voor de veiligheid in de wereld werd een Veiligheidsraad opgericht met 5 permanente leden en 15 wisselende leden, alle landen van de wereld konden meedoen. Er werd een universele verklaring van mensenrechten opgesteld, en een vluchtelingenverdrag. Later zelfs nog een verdrag tegen martelingen en een verdrag voor de bescherming van kinderen.
De mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt hebben het lang volgehouden hun idealen uit te dragen en te verwezelijken. De oorlog die rond de onafhankelijkheid van Indonesië is gevoerd noemden ze gewoon geen oorlog maar een actie. En vijf jaar na de bevrijding stortte ook Nederland zich in een oorlog in Korea, een oorlog die nog tot op vandaag haar gevolgen kent. Maar net als bij het volk Israel gaat ook bij ons met het verstrijken der jaren de herinnering verloren. En dan komen er andere goden dan de God van liefde en bevrijding die hun aandacht opeisen. De goden van goud en beloften noemde Huub Oosterhuis ze eens. De god van de olie is erg belangrijk, net als de god van het eigen gelijk.
De god van het fundamentalisme, die eigen godsdienst stelt boven de mensen in plaats van ten dienste van mensen. Er worden weer oorlogen gevoerd zonder de Verenigde Naties, er zijn weer groepen mensen afgeslacht om wie ze waren. Homoseksuelen worden weer opgehangen. Vluchtelingen worden geweigerd. En politici in Nederland zetten de ene bevolkingsgroep tegen de andere op. We weten wel dat dat allemaal verkeerd zal aflopen, we weten ook wel dat we ons weer aan de wetten van liefde en gerechtigheid moeten houden, maar we zijn vergeten wat we er voor moeten doen. In elk geval klinkt vandaag uit het boek Rechters een waarschuwing die we in onze zak mogen steken. En we kunnen altijd ook nog lid worden van Amnesty International, vanwege die mensenrechten.