Numeri 15:37-41
De knoop in je zakdoek. Als je echt iets niet wil vergeten dan leg je een knoop in je zakdoek en iedere keer als je je zakdoek pakt dan herinner je je weer dat er iets belangrijks is dat je niet moet vergeten. Je de hele dag herinneren dat je je naaste lief moet hebben als jezelf is natuurlijk nog belangrijker. Daarom de kwastjes, of franje, de tsietsiet, aan de hoeken van je kleren. Tegenwoordig zitten ze in de Joodse godsdienst in elk geval nog aan de hoeken van de gebedsmantel die wordt omgeslagen voordat het dagelijks gebed wordt gebeden. Over de bijzondere kleur die er in elk geval in moet zitten valt nog wel wat te zeggen. Blauwpurper zegt de Nieuwe Bijbel Vertaling, azuur zegt de Naardense Bijbel, hemelsblauw zei de Statenvertaling. In Israel neemt men aan dat het de kleur blauw is die haar plaats heeft gevonden in de vlag van Israel. Daarmee moet je dus elke keer als je die vlag ziet bedenken dat het weer tijd wordt om je naaste, ook je Palestijnse naaste, lief te hebben als jezelf. Want het zien van die bijzondere franje aan je kleding betekent dat je de geboden van de Ene moet doen en die geboden laten zich nu eenmaal het best samenvatten in het gebod dat je God moet liefhebben boven alles en je naaste als jezelf, die twee geboden zijn niet los van elkaar te maken en zijn eigenlijk de uitleg van elkaar, God liefhebben is mensen liefhebben en mensen liefhebben is God liefhebben. Die blauwe draad herinnert daarom ook aan de Priesterkleding die voor Aaron, de eerste Priester in de Heilige Tent in de woestijn, werd voorgeschreven. Als je je het gebod van God weer herinnert dan kan het niet anders of je wordt zelf ook een beetje priester wil de blauwe draad in de franje op de hoeken van je kleding zeggen. In het boek Exodus wordt daarom tot het volk in de woestijn gezegd dat ze een koninklijk volk van Priesters zullen zijn. Over die religieuze symbolen die aan kleding wordt bevestigd is tegenwoordig nogal veel te doen. Nu zullen er maar weinig mensen meer zijn die kwastjes aan hun kleding bevestigen, alleen bij een kleine Joodse minderheid kun je dat nog zien. Zo zijn er ook steeds minder Christenen die een kruisje, een crusifix of een hugenotenkruis dragen, sommigen dragen nog een visje als teken van hun christen zijn, laat staan dat er vrouwen zijn die het advies van Paulus volgen hun hoofd gedekt te houden. De discussie gaat daarom ook vooral over hoofddoekjes voor Moslimvrouwen ook al is het ook onder Moslims een kleine minderheid die daaraan vast houdt. Bedenk wel dat verbod op hoofddoekjes ook betekent dat kruisjes en visjes niet meer mogen worden gedragen en dat de kwastjes op de hoeken van je kleding moeten verdwijnen, uiteindelijk moet dan ook het houden van je naaste als van jezelf verdwijnen, dan is de godsdienst in onze samenleving zelf verdwenen.