Wie onrecht doen, worden verstrooid

Psalm 92

1 ¶  Een psalm, een lied voor de sabbat.  2 Het is goed de HEER te loven,  uw naam te bezingen, Allerhoogste, 3 in de morgen te getuigen van uw liefde en in de nacht van uw trouw, 4 bij de klank van de tiensnarige harp en bij het ruisend spel op de lier. 5 U verheugt mij, HEER, met uw daden, ik juich om wat uw hand verricht. 6 Hoe groot zijn uw daden, HEER, hoe peilloos diep uw gedachten. 7 Het dringt tot de dommen niet door en dwazen kunnen het niet vatten:  8 dat de wettelozen als onkruid gedijen en de onrechtvaardigen bloeien alleen om te worden verdelgd, voor altijd. 9 U, HEER, bent eeuwig verheven, 10 maar uw vijanden, HEER,  uw vijanden gaan te gronde en wie onrecht doen, worden verstrooid. 11 U geeft mij de kracht van een wilde stier, met pure olie ben ik overgoten. 12 Mijn oog ziet op mijn aanvallers neer, mijn oor hoort de angstkreet van mijn belagers. 13 De rechtvaardigen groeien op als een palm, als een ceder van de Libanon rijzen zij omhoog. 14 Ze staan geplant in het huis van de HEER, in de voorhoven van onze God groeien zij op. 15 Zij dragen nog vrucht als ze oud zijn en blijven krachtig en fris. 16 Zo getuigen zij dat de HEER recht doet, mijn rots, in wie geen onrecht is. (NBV)

Eén maal per jaar is het in heel veel kerken Vredeszondag. Meestal in september, zodat je in het winterseizoen weer weet waar je aan kan werken. En op die zondag zingen we het loflied voor de Ene, aan wie alle valsheid vreemd is zoals de Psalm besluit. In deze Psalm gaat het ook over het onkruid dat gedijt zonder dat het door heeft dat dat gedijen het vernietigen vereenvoudigd. Zoals Harry Mulisch dat eens op TV opmerkte, alles loopt slecht af, maar ook met het slechte loopt het slecht af, Hitler heeft uiteindelijk niet gewonnen, integendeel. En zo is het natuurlijk. Als wij mensen iets opzetten of beginnen hoeven we niet te verwachten dat het uiteindelijk ideaal wordt. Ideaal zoals we in het lied van de schepping uit Genesis 1 hebben gelezen: “God zag dat het goed was”.

We horen het aan politici, andere oplossingen als bombarderen met dure vliegtuigen of soldaten sturen hebben ze niet. Dictators aanspreken op het onrecht dat ze doen is ze onbekend, liever handelen we met ie dictators, ze geven immers orde en rust door hun volk te onderdrukken Een thema van de Vredesweek was “De ander dat ben jij”, om ons op te roepen ons aan de woorden van Deuteronomium te houden en actief te worden in het integreren van de vreemdelingen in onze samenleving. Dat moeten we niet aan de vreemdelingen over laten, dat moeten we zelf gaan doen. Pas dan kunnen we de vrede bewaren. Sommige Politieke Partijen hebben dat door. Ze zetten Nederlanders van buitenlandse afkomst op verkiesbare plaatsen. Het parlement is daardoor een afspiegeling worden van de bevolking.

Maar is dat ideaal? Zeker niet. Onze Nederlandse vrienden van Turkse afkomst hebben een probleem en wij dus ook. In 1915 is er volkenmoord op Armeniërs gepleegd. Erkenning daarvan zou vrede kunnen brengen in de regio. De Turkse overheid was tenminste verantwoordelijk voor de bescherming van de Armeniërs en wordt daarom ook verantwoordelijk gehouden voor de volkenmoord. Dat is in Turkije een belediging en wie dit durft te zeggen loopt kans op gevangenisstraf. We moeten dus nog heel veel en heel lang in gesprek om werkelijk samen te kunnen leven. En we moeten ons gaan verdiepen in de geschiedenis van Armeniërs, hoe ver ze ook van ons vandaan wonen en hoe lang geleden het ook is, ze blijken ons vandaag nog aan te gaan. De ander ben je dus inderdaad zelf.

Plaats een reactie