Hooglied 8:5-14
5 ¶ Wie is zij, die daar komt uit de woestijn, leunend op de arm van haar lief? Onder de appelboom wekte ik jou. Daar kreeg je moeder weeën, weeën van jou, daar baarde ze jou. 6 Draag mij als een zegel op je hart, als een zegel op je arm. Sterk als de dood is de liefde, beklemmend als het dodenrijk de hartstocht. De liefde is een vlammend vuur, een laaiende vlam. 7 Zeeën kunnen haar niet doven, rivieren spoelen haar niet weg. Zou een man met al zijn rijkdom liefde willen kopen, dan werd hij smadelijk veracht. 8 ¶ Wij hebben een zusje, borsten heeft ze nog niet. Wat doen we met ons zusje als de mensen over haar gaan spreken? 9 Was zij een muur, dan bouwden wij er zilveren kantelen op. Was zij een deur, dan sloten wij die met een balk van cederhout. 10 Ik ben een muur, mijn borsten zijn als torens. Zo ben ik in zijn ogen als een stad die vrede biedt. 11 Salomo bezat een wijngaard in Baäl-Hamon. Hij stelde er bewakers aan, duizend zilverstukken gaf men voor de oogst. 12 Mijn eigen wijngaard blijft van mij. De duizend zilverstukken zijn voor jou, Salomo, en tweehonderd voor de bewakers. 13 ¶ Jij die in je hof verblijft, mijn vrienden zijn gespitst op je stem. Laat mÃj die horen! 14 Ga nu van mij weg, mijn lief! Spring als een gazelle, als het jong van een hert over de bergen vol balsemkruid. (NBV)
De bron van de eerwraak staat ook gewoon in de Bijbel en wel onder meer in het stuk uit het Hooglied dat we hier lezen. Hier komen de broers van de bruid aan het woord. Die zijn dus bezorgd over het antwoord op de vraag wat de mensen er wel van zullen zeggen. Want wat ze over hun zusje zeggen zouden ze daarmee zeggen over de hele familie en dus ook over die broers. Is dat zusje welopgevoed, weet ze zich te gedragen, heeft ze de juiste man uitgezocht, gedraagt ze zich naar en bij de man zoals het hoort? Allemaal vragen die gaan over normen en waarden, over het resultaat van opvoeding en dus over het gedrag van de hele familie. Zo lijkt het tenminste want hun zusje heeft hen duidelijk gemaakt dat ze wel een muur rond haar kunnen bouwen, en dat is natuurlijk best lief van die broers, maar de liefde is als een laaiende vlam staat er. Andere vertalingen zeggen hier zelfs: een vlam van de Heer. Als het om de liefde gaat is allebei waar. Die vlam verteert alle barrières. Daar hoor je niet tussen te komen.
En daarmee besluit het Hoge Lied van de Liefde. Het Bijbelboek dat gaat over de Liefde tussen twee mensen. Meestal is dat een hij of een zij maar lezers die van mensen houden van hetzelfde geslacht hebben al lang door dat je het Hooglied in de Bijbel dan net zo gemakkelijk samen kan lezen. De laatste verzen in het Hooglied benadrukken nog maar eens dat een geliefde nooit je bezit wordt. Ook al betaald een wijze koning een hoge prijs voor je liefde en stelt deze knappe en sterke bewakers aan om er voor te zorgen dat er geen ander de geliefde kan stelen, de geliefde zelf blijft bepalen wie er toegelaten wordt tot de wijngaard. Ook in een huwelijk zal die regel altijd moeten geleden. Twee huwelijkspartners zijn gelijk, vrij om zelf te beslissen en ze moeten voor hetgeen gemeenschappelijk is onderling tot overeenstemming zien te komen. Inmiddels is deze Bijbelse zienswijze ook in onze wetgeving opgenomen. Het burgerlijk huwelijk is daarmee van beduidend belang geworden. Bezit in het huwelijk verkregen wordt ook echt van de echtelieden samen, samen zullen ze over het bezit moeten beslissen.
Hun kinderen zullen het erven maar de langstlevende zal er van mogen genieten voor de rest van het leven, de weduwe zal niet onverzorgd worden achtergelaten. Vrij zal ook de keuze voor het huwelijk moeten zijn, geen dwang mag aan wie dan ook worden opgelegd om een huwelijk aan te gaan. Daarom moet een huwelijk ook altijd in het openbaar worden gesloten en openbaar worden afgekondigd. Dat laatste heeft in onze communicatiesamenleving een wat kleiner belang gekregen maar alle geruchten over uithuwelijken en gedwongen huwelijken moeten ons misschien doen beseffen dat een wat uitbundiger aankondiging kan helpen in het bestrijden van deze uitwassen. Veel mensen kiezen er daarnaast voor om in een kerk, temidden van de gemeente, vergezeld van familie vrienden en kennissen een zegen te vragen over het huwelijk. Ze willen dat uit zo’n relatie iets goeds voor anderen kan voortkomen. Want dat is de eigenlijke betekenis van de huwelijksinzegening. Het Hooglied leert ons dat twee gelieven de vorm en inhoud van hun relatie helemaal zelf moeten uitmaken, geen koning, geen wet, geen familie, geen cultuur en geen gewoonte mag daar tussen komen.