Hooglied 5:2-8
2 ¶ Ik sliep, maar mijn hart was wakker. Hoor! Mijn lief klopt aan! ‘Doe open, zusje, mijn vriendin, mijn duif, mijn allermooiste. Mijn hoofd is nat van de dauw, mijn lokken vochtig van de nacht.’ 3 ‘Maar ik heb mijn kleed al uitgedaan, moet ik het weer aandoen? En ik heb mijn voeten al gewassen, moet ik ze weer vuil maken?’ 4 Mijn lief stak zijn hand naar binnen, een siddering trok door mij heen-om hem! 5 Toen sprong ik op, ik ging hem opendoen. Mijn handen dropen van mirre, mirre vloeide van mijn vingers op de grendel van de deur. 6 En ik deed open voor mijn lief, maar hij was weg, mijn lief was weggegaan. Een duizeling beving mij toen ik zag dat hij er niet meer was. Ik zocht hem, maar ik vond hem niet, ik riep hem, maar hij antwoordde niet. 7 De wachters vonden mij op hun ronde door de stad. Ze sloegen mij, ze verwondden mij, ze rukten mij de sluier af, de wachters van de muren. 8 Ik bezweer je, meisjes van Jeruzalem, als jullie mijn lief vinden, wat zeggen jullie tegen hem? Dat ik ziek van liefde ben. (NBV)
Scheiden doet lijden, afscheid doet pijn zegt een oud Nederlands liedje. En het hoofdstuk dat we vandaag uit het Hooglied lezen gaat over het plotselinge vertrek van de geliefde. Er is een Christelijke feestdag die gaat over afscheid nemen. Want pas als je op eigen benen weet te staan kun je immers je overtuiging uitdragen. Dan kun je de liefdesrelatie aangaan die in het verhaal van Jezus van Nazareth aan de volgelingen gevraagd wordt. Het was, zo veertig dagen na de kruisiging, wel duidelijk dat Jezus door de dood was heengegaan en dat hij, maar vooral zijn verhaal en zijn liefde, konden voortleven en dat hij voortdurend kon verschijnen aan zijn volgelingen. Die 40 dagen waren er natuurlijk niet zo maar. Het slavenvolk Israel had na de bevrijding uit Egypte 40 jaar door de woestijn gezworven en Jezus zelf had zich voor zijn optreden 40 dagen teruggetrokken in de woestijn om zich voor te bereiden.
Nu waren er weer 40 dagen verstreken en voor de laatste maal verscheen Jezus aan hen, zo wordt aan het begin van het boek Handelingen en aan het eind van het evangelie van Lucas verteld. Ze moeten het verhaal van Jezus tot aan de einden der aarde aan iedereen gaan vertellen. En dat betekent het afscheid van de Jezus die ze zolang hadden gevolgd. Jezus werd voor hun ogen opgenomen staat er dan. Wij zijn dat in de loop van de geschiedenis Hemelvaart gaan noemen. Dat opnemen is niet zo uniek als het vaak in het Christendom wordt gebracht. Henoch, van wie aan het begin van het boek Genesis wordt verteld dat hij met God wandelde werd opgenomen, Mozes werd opgenomen vlak voor het volk het beloofde land binnentrok en van de profeet Elia wordt zelfs verteld dat hij werd opgenomen op een vurige wagen. Je kunt je voorstellen dat de volgelingen van Jezus nogal verbaasd waren maar de vraag wat ze toch naar omhoog stonden te staren bracht ze met beide voeten op de grond.
Ze gingen terug naar Jeruzalem, naar het hart van hun geloof, de Tempel waar de richtlijnen voor de menselijke samenleving werden bewaard. Gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde voor elkaar moest dat het centrum zijn van waaruit je kon leven. Hoe dat verhaal te vertellen was nog niet helemaal duidelijk maar daar in die Tempel begon het Christendom. Ziek van liefde zouden ze worden. Zoals de bruid in het Hooglied het had bezongen. Veel kerken kennen op Hemelvaartdag geen kerkdienst meer, het is vaak de eerste dag in de lente waarop je er echt op uit kunt trekken en daar maken veel Christenen graag gebruik van. Een dag om nadenken hoe het te brengen aan alle mensen, tot aan de einden der aarde. Deze week hebben we het weer gevierd. En in de dagen tussen Pasen en Pinksteren wordt in veel kerken uit het boek Hooglied gelezen. Heb elkaar lief zei Jezus en dat was de basis van zijn leer. Wat het betekent lezen we in Hooglied. En het meest aardige is dat er wel een discussie is over het mogelijk inruilen van Tweede Pinksterdag maar dat niemand die feestdag van liefhebben, de Hemelvaartsdag, ter discussie stelt. Laten we dus elkaar blijven liefhebben, elke dag opnieuw.